BO RS nagradila učeničke radove

Gradska Boračka organizacija Bijeljine uoči krsne slave Sveta Tri Jerarha podijelila je nagrade za najbolje učeničke radove o temi "Republiko Srpska u srcu te nosim, sa tobom se ponosim".

Republika Srpska 09.02.2018 | 22:50 Na današnjoj svečanosti u Centru za kulturu "Semberija" učenik Osnovne škole "Sveti Sava" Vojislav Durmanović nagrađen je desetodnevnim ljetovanjem, u organizaciji Fonda za dječiju zaštitu, za najbolji literarni rad pod naslovom "Tri boje Srpske".



Ista nagrada pripala je i Dajani Pavlović iz Osnovne škole "Dvorovi", koja je autor najboljeg likovnog rada na konkursu Boračke organizacije Bijeljine.



Predsjednik komisije za organizovanje ove manifestacije Đorđe Pajić rekao je novinarima da je na 11. konkurs stiglo 95 likovnih i 26 literarnih radova iz 15 osnovnih škola.

Nagrade od 70 KM za drugo osvojeno mjesto i 50 za trećenagrađene učenike obezbijedila je Gradska boračka organizacija.

U kulturno-zabavnom dijelu programa nastupili su studenti i profesori muzike "Slobomir P Univerziteta" u Bijeljini Vuk Puzić, Srđan Vlahović, Goran Popović, Aleksandra Radosavljević i Dario Zomba.

Publika ima priliku da najbolje literarne i likovne radove vidi i na izložbi koja je do 16. februara postavljena u Centru za kulturu.

Najuspješniji učenički radovi biće i objavljeni u listovima "Semberske novine" i "Srpski borac".

Krsna slava Gradske boračke organizacije Bijeljina Sveta Tri Jerarha biće svečano obilježena u ponedjeljak, 12. februara, u svadbenom salonu "Ekskluziv".

Prvonagrađeni literarni rad Vojislava Durmanovića objavljujemo u cjelosti: 

Tri boje Srpske

Prvo je bila bela. Boja mira i blagostanja. Boja tišine, boja svitanja i zraka sunca koji se u zoru razlivaju po brežuljcima. Oblaci na vedrom nebu, haljine seoskih devojaka, pahulje prvog snega koje veju pod svetiljkama i lepe se za prozore. Bela, kao perje, kao jastuci, kao naši najlepši i večiti snovi.

Kao bela golubica koja leti po vedrom plavilu neba, noseći sa sobom poruku spokoja i harmonije. Belina detinjstva, sećanja i neostvarenih želja i planova. Barjak sreće, nevinosti i ljubavi koji se tako detinje i bezazleno igra na vetru, nesvestan svoje teške i strašne sudbine.

Onda nastade crvena, poput mrlje na čistom, belom platnu. Crvena kao krv i stradanje. Krv svatova na Baščaršiji, krv koja je označila rušenje jednog sveta, jednog pogleda i jedne osobe u svakom od naših roditelja.

Crvena je tu da nas podseća na krv mladića iz JNA u tuzlanskoj koloni, uhvaćenih između osećaja bratstva i jedinstva i ideala uz koje su odrasli sa jedne, i metaka, sa druge strane.

Tu je da nas podseća na dvanaest zvezdica, na dah koji se gubi u malim plućima, na sramotu i licemerije celog sveta. Na glave odsečene na Vozući, na užasne izraze lica koji su ostali skamenjeni. I na krv devojčice Mirjane i Rada Rogića, nevinu krv bez pravde odnetu u daleke zemlje, na tuđim noževima. Ta krv se pretvara u ulje na vatrama našeg gneva: cevi i bajoneti, to su naši jezici - onda, kada svet postane gluv za naš plač i naše reči.

To je krv malog Slobodana, koji se vratio iz izbegličkog kampa po svog psa. Njegovo uplašeno lice, gorki plač i telo bez ruku, svo krvavo, dok kao anđeo kleči i moli: moli za život, za dostojanstvo, za pravo na intimu postojanja.

A u sredini, čini se najveća, stoji plava - boja nade. Da nas podseti na budućnost, slobodu i život. Da nam prenese večitu poruku: da žrtve naše mladosti nisu bile uzaludne. Da će sa zgarišta i pepela ponovo izrasti cveće, da bez oluje nema duge, ni bez stradanja Vaskrsenja.

Ona čini vezu između bele i crvene boje. Plava, to je voda koju pijemo i vazduh koji udišemo. Plava, poput plavih valova Neretve, teče dalje i nosi nam neizbrisivu poruku, zavet, znak sudbine kroz istoriju. Plava je lice naše zastave, osmeh na platnu i obećanje slobode.

Pobeda nam je obećana, u to ne sumnjamo. Jednom dočekan san, ostvarenje svih nada, ljubav i vera, svetlo koje nas vodi kroz krv, tamu i crvenilo pokolja. Zato je tu naša zastava, kao neizbrisivi beleg na čelu sinova ove zemlje. Da se visoko vijori, da sija na suncu i da nas podseća: da ovozemaljski život i vazduh vrede samo ako ih udišemo kroz pluća naše otadžbine.

(BN)