Preminuo doktor Tomislav Taušan

Danas je u Beogradu u 78. godini života preminuo dr Tomislav Taušan, bivši upravnik Vojne bolnice u Sarajevu i Sokocu, pukovnik Jugoslovenske narodne armije JNA i Vojske Republike Srpske.

Srbija 08.04.2018 | 15:59 Dr Taušan je najveći ugled stekao kao vrstan ljekar u Vojnoj bolnici u Sarajevu prije građanskog rata u BiH i u Vojnoj bolnici u Sokocu Podromanija.

Dr Tomislav Taušan rođen je 19.oktobra 1940.godine u Gacku u porodici Đorđa i Ljubice Taušan. Rastao je sa braćom Bogoljubom i Milom i sestrama Slavojkom i Anđom.

Djetinjstvo Tomislava Taušana nije bilo ni malo veselo. Pola godine poslije njegovog rođenja plamen Drugog svjetskog rata zahvatio je Kraljevinu Jugoslaviju, državu u kojoj je Taušan rođen i koja će nestati u Aprilskom ratu 1941. godine.



Preskočivši rano djetinjstvo, Taušan je u Sarajevu krenuo u osnovnu školu koju će završiti kao odličan učenik, a onda će nastaviti obrazovanje u Petoj gimnaziji u Sarajevu. Po završetku srednje škole upisao je studije medicine na uglednom sarajevskom Medicinskom fakultetu, 1959. godine. Bio je zapažen student i fakultet je završio u roku, 1965. godine, kada, kao mlad ljekar, stupa u praksu, da znanje stečeno na studijama prenese na pacijente.

Dr Taušan je specijalizirao u Bolnici za plućne bolesti u Podhrastovi u Sarajevu. Zatim je tri godine radio u bolnici u Travniku. Poslije Travnika put ga ponovo vodi u Sarajevo, gdje radi u Garnizonskoj ambulanti u Ulici Đure Đakovića. Ambulanta je pružala zdravstvenu pomoć porodicama i aktivnim vojnim licima. Kada je u Sarajevu izgrađena Vojna bolnica dr Taušan je postao jedan od njenih najviđenijih ljekara.



U vrijeme početka turbulencija u Jugoslaviji, koje će dovesti do njenog raspada, dr Taušan je dobio priliku da kao ljekar radi u Ljubljani Slovenija. On tu mogućnost nije prihvatio, već je napustio Sarajevo i otišao u Sokolac, gdje je formirana Vojna bolnica, a dr Taušan je postao njen doktor. Tokom cijelog građanskog rata dr Tomislav Taušan je na velikom zadatku pružanja pomoći ranjenim bocima, ali i civilnom stanovništvu.

Po završetku rata radio je još pet godina u Vojnoj bolnici u Podromaniji i 31. decembra 2000. godine otišao u penziju. Supruga dr Taušana, Miomira Taušan diplomirani je pravnik. Prije rata 1992–1995 radila je na Televiziji Sarajevo kao direktor Muzičke produkcije. Bila je i pomoćnik generalnog direktora.

Njihov stariji sin Đorđe otišao je na široko područje medicine i kao njegov otac Tomislav Taušan postao je ugledan ljekar specijalista. Radi na Vojnomedicinskoj akademiji u Beogradu. Njihov unuk Matija krenuo je putem djeda Tomislava i oca Đorđa, student je medicine u Engleskoj.

Kćerka dr Tomislava Taušana, Aleksandra je elektroinženjer, radi u Bijeljini. Drugi unuk dr Tomislav Taušana, Nikola studira arhitekturu u Engleskoj. Dakle, cijela porodica dr Taušana je sastavljena od vrsnih intelektualaca.

Sahrana će se obaviti sutra u Beogradu.

Rukovodstvo opštine Sokolac upućuje iskreno saučešće supruzi Miomiri, kćerki Aleksandri i sinu Đorđu, kao i mnogobrojnoj rodbini pokojnog Dr Taušana.

Istorijat Bolnice Sokolac

Bolnica Sokolac je osnovna zdravstvena ustanova u opštini Sokolac. Osnovana je 1992. godine kao vojna bolnica.

Bolnica Sokolac je na početku rata razvijena kao sanitetska jedinica pod oznakom 37. sanitetskog odreda. To je, prema pravilima JNA, bila ratna jedinica koju je kadrovski i opremom trebalo da obezbjeđuje Vojna bolnica u Sarajevu.

Ova bolnica počela je rad u aprilu 1992. godine u novoizgrađenom i neuseljenom objektu sudske psihijatrije na Sokocu. Kapacitet bolnice bio je oko 200 bolesničkih kreveta, a za potrebe hirurgije posebno su adaptirane prostorije i opremljene kompletima za operacione sale ratnih bolnica. Početak rada obezbijedila je hirurška ekipa ljekara i drugog osoblja iz Vojne bolnice Sarajevo, kojom je rukovodio pukovnik dr Dragoljub Lazarević, načelnik hirurškog odjeljenja Vojne bolnice. Prve intervencije u toj bolnici bile su izvršene već 6. aprila 1992. godine. Sa formiranjem VRS, naredbom komandanta Glavnog štaba VRS od 16. juna 1992. godine, ova bolnica preimenovana je u Vojnu bolnicu Glavnog Štaba VRS sa sjedištem u Sokocu. Osnovni zadatak bolnice bio je liječenje bolesnih građana i ranjenika Vojske RS.

Za upravnika Vojne bolnice Sokolac postavnjen je prim. dr Tomislav Taušan, do 10. maja 1992. godine upravnik Vojne bolnice Sarajevo, koji je bio i najzaslužniji za formiranje i ove bolnice i bolnice „Koran".

U ovoj bolnici formirana su sljedeća odjeljenja:

1. Hirurško odjeljenje, načelnik dr Dragoljub Lazarević, do prestanka službe zbog penzionisanja u vojsci. Nakon toga, dužnost načelnika obavljao je dr Boriša Stojanović hirurg.

U okviru ovog odjeljenja funkcionisali su i sljedeća odsjeci:

• Odsjek za ortopediju i traumatologiju, rukovodilac dr Simo Biblija,
• Odsjek za urologiju, rukovodilac Zoran Čampara, urolog
• Odsjek za ORL, rukovodilac dr Sladomir Turuntaš,
• Očni odsjek, rukovodilac dr Tomislav Davidović,
• Odsjek za maksilofacijalnu hirurgiju, rukovodilac dr Ratko Radović.

1. Interno odjeljenje, rukovodilac dr Svetozar Jovanović.

2. Odjeljenje za neuropsihijatriju, rukovodilac dr Milomir Đerić.

3. Odjeljenje za sanitetsko snabdijevanje, rukovodilac dr Dragan Ćućilo.

4. U okviru bolnice djelovala je i ginekološko-akušerska služba, kojom je u toku rata i poslije rata rukovodio prof. dr Borko Mimić.

U bolnici je tokom cijelog rata za potrebe teških i urgentnih stanja ( uglavnom neurohirurški bolesnici ) bila organizovana transportna služba sa helikopterom.

Od početka rata aprila 1992. do 31. decembra 1995. godine izvršeno je 17.620 operativnih zahvata, te izvršen veliki broj drugih intervencija i liječenje, specijalističkih pregleda i sl.

Od samog početka rada bolnice, aprila 1992. godine, do 31. decembra 1995, u bolnici je stacionirano liječenje desetine hiljada civila svih uzrasta i zanimanja, kao i veliki broj vojnika i ranjenika VRS.

Narodna skupština Republike Srpske usvojila je 1997. godine Strategiju razvoja zdravstva u RS. Sa mjerama za rekonstrukciju cijelog zdravstvenog sistema, usvojena je nova mreža zdravstvenih ustanova. Zakon koji je usvojen iste godine, a zbog prelaska na novi sistem porodične medicine, nije više predviđao da Vojska RS ima odvojene stacionirane zdravstvene ustanove.

Ipak, inercijom i zbog velikog interesa stanovništva i potreba za stacioniranom zdravstvenom zaštitom, bolnica je u smanjenom kapacitetu nastavila rad sve do 2001. godine.

Na kraju, izuzetno je važno naglasiti značaj ove bolnice ne samo za Vojsku RS, nego još više za okolno stanovništvo.