Gradovi potopljeni, ljudi izginuli, a funkcionerima ne fali ni dlaka s glave (VIDEO)

Prije tačno 10 godina cijeli region, pa i Republiku Srpsku, zadesile su katastrofalne poplave. U Srpskoj je poginulo 17 ljudi i pričinjena je materijalna šteta od oko milijardu i po KM. Mnoge posljedice su se mogle izbjeći da su političari i drugi funkcioneri valjano radili svoj posao.

Da su učinjene kardinalne greške i nevjerovatni propusti, kako u  upozoravanju građana na nadolazeću opasnost, tako i u  njihovom spasavaju, već je odavno jasna stvar.

Ipak, za stradanja u poplavama 2014.  podignuta je samo jedna optužnica. Nakon osam godina istrage, optuženi su tadašnji gradonačelnik Doboja Obren Petrović i šef Odsjeka Civilne zaštite u ovom gradu Milko Vidaković.

U Doboju, gdje je u poplavi poginulo 11 ljudi, katastrofa je bez sumnje bila najveća, a propusti najgori, ali zar je moguće da su samo dvojica Dobojlija “zaslužila” da krivično odgovaraju zbog nesavjesnog rada u maju 2014. godine?

Ko je u to vrijeme bio ministar poljoprivrede i njegov pomoćnik za vodoprivredu, a ko direktor Civilne zaštite RS i Javne ustanove “Vode RS”? I gdje su danas načelnici drugih poplavljenih opština? Ko je od njih dobacio do ministarske pozicije, a ko “potonuo” u blaženu anonimnost?

Podsjećamo, Petrović i Vidaković se terete da nisu na vrijeme upozorili građane Doboja na nadolazeću poplavu, pa supoučinili krivično djelo izazivanje opšte opasnosti.

-Naravno da nisu ništa uradili, da nas upozore i spasu, da jesu, ne bi toliki svijet izginuo. Možda bih i ja ostala bez glave da me nisu zvali prijatelji iz Maglaja i rekli mi da pokupim što mogu i pobjegnem negdje na brdo – kaže jedna starija Dobojka, koja je preživela maj 2014.

Dodaje da je i nakon povlačenja vode situacija u gradu bila haotična.

–Dok su se postradali borili za flašu vode i zalogaj hrane, SDS i SNSD su se svađali i prepucavali, čak se pričalo da su jedni od drugih otimali humanitarnu pomoć, da bi se predstavili kao veliki dobrotvori – kaže naša sagovornica.

Da je situacija, ne samo u Doboju nego na cijelom poplavljenom području, izmicala kontroli svjedoči i odluka Vlade RS, koja je postala  Republički štab za vanredne situacije: u dva najgore pogođena grada, Doboju i Šamcu, uvedena je “vojna uprava”.

Generali preuzeli 2 grada

Penzionisani generali Momir  Zec i  Milorad Kutlešić imenovani su za povjerenike za Doboj, odnosno Šamac.

Tadašnja premijerka Srpske Željka Cvijanović je, kako komandantica Kriznog štaba, objasnila da će generali “rukovoditi akcijama sanacije, čišćenja, prijema i raspodjele pomoći” u dva poplavljena grada.

Zanimljivo je da je u tom poslu generalu Zecu u Doboju pomagao Božo Marić, danas predsjednik Sindikata uprave RS.

Cvijanovićeva je takođe posebno istakla da je Kutlešić imenovan za povjerenika u Šamcu na “izričiti zahtev načelnika te  opštine Save Minića.”

Obren Petrović nije tražio pomoć generala, ali su mu je iz Banjaluke nametnuli. Petrović je, podsjećamo, u to vrijeme bio perjanica SDS, dok je republička vlast bila u rukama SNSD. Kasnije su se nagodili i igrali u istoj ekipi.

Tokom katastrofe 2014. direktor Republičke uprave Civilne zaštite RS je bio Veseljko Elez. On je bio javno bio gotovo nevidljiv, mada bi bilo logično da upravo Civilna zaštita preuzme odgovornost u takvoj situaciji.

Umjesto ljudi u uniformama CZ, TV ekranima su dominirali Željka Cvijanović i naročito Milorad Dodik, u to vrijeme predsjednik RS, koji je pred kamerama spašavao djecu i trudnice i hrabrio uznezvjereni narod.

Sa radio talasa poplavljenima nisu mogle stići poruke ohrabrenja, niti savjeti zlata vrijedni u kriznim situacijama. Radio programa nije bilo. Lokalni Radio Doboj je ugasio signal čim je grad potopljen i nije se oglašavao mjesecima, a Radio Republike Srpske je “suspendovan” kako bi se svi kapaciteti prebacili na proizvodnju TV programa.

Istorija medija ne pamti ovakav slučaj, jer upravo radio medij koji zbog svoje dostupnosti najpotrebniji u vrijeme velikih kriza, poput ratova, poplava, ili zemljotresa.

Za ovakvo rješenje se naročito zalagao tadašnji urednik “informative” na RTRS, Siniša Mihajlović, koji će kasnije postati glavni i odgovorni urednik RTRS, pa generalni konzul BiH u Istanbulu, pa savjetnik predsjednika Republike Milorada Dodika.

I Savi Miniću, načelniku opštine Šamac u doba poplava, nakon 2014. je karijera krenula uzlaznom putanjom.

Po struci doktor prava, a po vokaciji advokat, Minić je nakon dva uzastopna načelnička mandata, postao ditrektor Agencije za agrarna plaćanja RS, a potom diretkor vlasti bliske Kompanije “Kaldera”. Danas je ministar poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede RS.

Podsjećamo, Šamac, koji se nalazi na ušću Bosne u Savu, najteže je pogođen potopom. Za samo nekoliko sati cijeli gradić se našao pod vodom. Uništena je cjelokupna arhiva opštine, a opštinska uprava se, kao Krizni štab, preselila u selo Crkvina.

Aktuelni načelnik Šamca, Đorđe Milićević, dobro se sjeća dramatičnih dana od prije 10 godina.

Kao ni mnogi njegovi sugrađani, ni on nije imao utisak da je opštinska vlast, koju je tada vodio sadašnji ministar Minić, kontrolisala situaciju.

Gdje su završili milioni za obnovu

– Voda se u Šamcu najduže zadržala i obnova je bila zaista zahtjevan poduhvat, ali činjenica je da je u našu opštinu stiglo oko 40 miliona maraka za obnovu infrastrukture, sa nivoa RS, BiH i iz međunarodnih organizacija. To je veliki novac za opštinu koja je u to vrijeme imala godišnji budžet od oko 6 miliona KM – kaže Miličević.

Dodaje da su “mnogi građani stekli utisak da ni obnova ni podjela pomoći nije bila transparetna niti pravedna”.

-Brojni su primjeri u kojima su građani upozoravali na način na koji se dijeli novac za obnovu kuća ili pomoć iz centralnog skladišta – rekao je Miličević, ne otkrivajući nikakve detalje.

Naravno, Šamac i Doboj nisu jedine lokalne zajednice u kojima i danas, 10 godina nakon katastrofe, kolaju priče o mutnim poslovima i milionima pomoći kojima se, navodno, gubi trag.

Takođe, ni do dana današnjeg niko nije jasno i javno saopštio građanima Srpske može li nam se katastrofa iz 2014. ponoviti i koliko smo stvarno zaštićeni od poplava, pogotovo ako se uzmu u obzir posljedice klimatskih promjena, koje su situaciju na terenu učinile znatno rizičnijom neko pre jedne decenije.

Ono što se zna jeste da su se i nakon 2014. nastavile kadrovske igranke oko pozicija direktora Civilne zaštite RS i JU “Vode Srpske”.

Dragan Anđelić, kadar DNS i nekadšnji SDS-ovac iz Bijeljine, bio je direktor “Voda Srpske” u vrijeme poplava.

Nakon poplave iz fotelje u fotelju

Nakon poplava 2014. Anđelića niko ga nije pozvao na odgovornost, bar ne za dešavanja 2014. godine, ali se našao pod lupom javnost zbog optužbi za korupciju.  Ipak, 2016. je imenovan za zamjenika direktora Agencije za prevenciju korupcije BiH, da bi dvije godine kasnije, uprkos očiglednom sukobu interesa, uskočio u fotelju zamjenika direktora RiTE Gacko.

Veseljko Elez, koji je bio direktor Republičke uprave civilne zaštite RS u vrijeme poplava, nije imao sreće nakon 2014, ali nije ni pozivan na odgovornost. Elez, koji je navodno kadar SNSD iz Istočnog Sarajeva, potonuo je u potpunu anonimnost.

Sa čela Civilne zaštite je smijenjen 2017, pa je tužio Republiku Srpsku i 2019. dobio spor. Tako je vraćen u fotelju, ali ne za dugo: samo dvije sedmice nakon imenovanja, ponovo je smijenjen, a za novog direktora CZ RS je postavljen Milan Novitović iz Ujedinjene Srpske.

Interesantno je da je Eleza, u sporu priotiv RS, zastupao funkcioner Ujedinjene Srpske, advokat Milan Petković.

– Ja insistiram da se provede presuda i da se Elez vrati na funkciju. Šta će biti kasnije, da li će to mjesto dobiti Ujedinjena Srpska, SNSD ili HDZ to mene u ovom trenutku ne interesuje- rekao je Petković 2019. godine.

Navnodno, nije znao da je ta fotelja već bezecovana za njegovog partijskog druga.

 Tokom poplava 2014. ministar poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede RS je bio veteran Stevo Mirjanić (SNSD), vjerovatno najdugovečniji funkcioner u istoriji RS, koji je bio ministar još u doba SFRJ.

Mirjanić je mirno otplovio u penziju i nikad niko nije postavio pitanje njegove eventualne odgovornosti.

I na kraju, njegov zamjenik zadužen za resor vodoprivrede u ta dramatična vremena je bio javnosti malo poznat stručnjak iz ove oblasti, Mihajlo Stevanović. 

TRGOVAC MASKAMA VODIO VOLONTERE

Uz Šamac i Doboj, poplave 2014. su pogodile i druge gradove, opštine i sela na sjeveru Srpske, uključujući i Banjaluku, Bijeljinu i Modriču.

Iz tog doba ostaće upamćena i solidarnost građana sa postradalima, ali i slike mladih ljudi koji su htjeli da kao volonteri pomognu, ali su satima, pa i danima čekali da ih neko “organizuje” i uputi na teren. O tome svjedoče i slike stotina mladih ljudi pred Domom omladine u Banjaluci.

Zanimljivo je da je u to vrijeme Volonterskim servisom Republike Srpske, istina neformalno, rukovodio tadašnji izvršni direktor Omladinskog komunikativnog centra  Banjaluka Saša Marković.

Interesantno da je Marković, kao vlasnik privatne turističke agencije, osumnjičen za korupciju tokom korona pandemije, jer je njegova agencija, navodno, nabavljala zaštitne maske po enormno visokim cijenama.

(BN/Srpskainfo) Foto: Srna/Dejan Božić/RAS/Siniša Pašalić/RAS Srbija