Živi i mrtvi sarajevski Srbi u istoj izbjegličkoj koloni

Služenjem parastosa poginulim borcima u manastiru Svetog Georgija na Ravnoj Romaniji, polaganjem vijenaca i cvijeća na centralnom spomeniku na Vojničkom spomen groblju "Mali Zejtinlik" na Sokocu, te duhovnom akademijom na Palama, obilježeno je 28 godina od egzodusa 120.000 Srba iz Sarajeva.

Republika Srpska 16.03.2024 | 16:34

Ni skoro tri decenije od Egzodusa sarajevskih srba nisu pomogle Ljubinki Barjaktarević da bar na kratko zaboravi strašne prizore kada je u zimu 1996. godina sa svojim suprugom morala da napusti dom koji su godinama stvarali i krene u nepozatno.

Sa sobom su ponijeli, kaže, ono najvrijednije, a to su posmrtni ostaci dva sina koji su kao borci poginuli u Odbrambeno-otadžbinskom ratu.

"Nikad ne mogu da zaboravim kad smo po onoj zimi vadili sinove iz grobova da ih ovdje dovezemo", govori Ljubinka.

Egzodus 120.000 hiljada Srba iz Sarajeva predstavlja niz događaja koji su uslijedili nakon potpisivanja Dejtonskog sporazuma, kada je pet opština Srpskog Sarajeva u cjelini pripalo Federaciji BiH, dok je drugih pet podijeljeno između Republike Srpske i Federacije BiH, gdje su Srbi uglavnom dobili, periferna, nenaseljena i ruralna područja.

Ovaj događaj najpotresniji je i najtužniji u novijoj istoriji srpskog naroda, poručeno je tokom obilježavanja godišnjice egzodusa.

O razmjerama Egzodusa danas najbolje govori slika Vojničkog spomen groblja Mali Zejtilnik na Sokocu. Tokom egzodusa, Srbi nisu htjeli ni svoje mrtve da ostavljaju u Sarajevu, njihove posmrtne ostatke su iskopavali, nosili sa sobom i po drugi put sahranjivali na ovom mjestu.

(BN)