Nekad bilo sad se spominjalo: Mačak umjesto TV antene

- Slučajno na televizor se popeo razmaženi mačak Toša i slika se smirila. Tako smo, dok je epizoda trajala, milovali naizmjenično mačka samo da bi ostao da tu čuči i ne kvari nam sliku na tv ekranu - ispričao  je Vuković.

Republika Srpska 21.11.2020 | 07:40

– Prvi telvizijski aparat u selo Češalj kod Višegrada donio je Luka Vuković, lokalni harmonikaš, 1973. godine – bilo je to pravo čudo za komšije.

Luka, njegovi roditelji i braća morali su da otrpe navalu gostiju.

“Dizala se prava uzbuna kad su se na Televiziji Beograd emitovali neki značajniji sportski događaji. Tada bi naš slavski sto popunili moji drugovi iz sela Haluga, Ubave, Кoritnika i Češlja, a mnogima nije bilo teško da posjedaju i po podu i gledaju, recimo, direktan prenos boks meča između Кleja i Frejzera“, priča Luka.

Taj čuveni meč održan je u tri sata noću po srednjoevropskom vremenu.

Navijači su dolazili kod Vukovića da gledaju i fudbalske utakmice, posebno kad je igrala reprezentacija Jugoslavije.

“Sjećam se da smo, kao u bioskopu, na `Iskrinom` crno-bijelom televizoru gledali fudbalsku utakmicu Jugoslavije i Francuske, čiji je rezultat bio 1:1. Bučno se navijalo tako da je cijela kuća ozvanjala kao da je svadba“, priča bivši harmonikaš.

Luka pamti da je jedne zime veliki snijeg polomio krovnu antenu, a stalna ekipa mlađih komšija i komšinica gledala je ko zna koju po redu epizodu tada popularne serije “Gradić Pejton“.

Domaćin nije imao vremena da se penje na krov da namješta antenu, pa je umjesto nje stavljen običan ekser sa komadićem izlovane žice.

“Ni to nije puno pomagalo. Onda se slučajno na televizor popeo razmaženi mačak Toša i slika se smirila. Tako smo, dok je epizoda trajala, milovali naizmjenično mačka samo da bi ostao da tu čuči i ne kvari nam sliku na ekranu, „ ispričao  je Vuković.

Prvi tv repetitor Televizije Beograd u višegradskoj opštini izgrađen je 1963. godine na brdu Gornja Lijeska, a prvi televizijski aparat kupilo je rukovodstvo višegradske banje.

Luka se sjeća da je sala u Staroj banji, gdje je televizor na specijalno izgrađenoj polici bio postavljen, bila stalno puna, a gosti na novogodišnjem dočeku su više gledali na ekranu gegove Čkalje i Mije nego što su jeli, igrali i veselili se.

Lukin “Iskrin“ lampaš otišao je u zasluženu penziju nakon 15 godina maksimalne upotrebe.

Zamijenio ga je kolor televizor “EI” iz Niša, ali program na njemu je, za razliku od lampaša koji je bio omiljen u nekoliko sela, gledala samo Lukina porodica.

(BN)