SP: Predstavljamo rivale Srbije na SP - Kostarika...

"Najslabija" selekcija brani 1/4-finale Mundijala! Fudbalska reprezentacija Srbije igraće na Svetskom prvenstvu u Rusiji 2018. godine u grupi E protiv selekcija Brazila, Švajcarske i Kosta Rike. Reprezentaciju ove zemlje nekada je vodio Bora Milutinović, a u posljednjih petnaest godina izrasli su u jednu od najjačih centralnoameričkih selekcija. Predstavljamo vam Kostariku. . .  KOSTARIKA - Gazda Navas i magični Tikosi! Ko ih potceni, naći će se na podu! Kako je Kostarika postala ozbiljna ekipa od koje su počeli da zaziru i najveće selekcije?

Fudbal 01.12.2017 | 22:00 Žrebom u Moskvi odlučeno je da se "Orlovi" za plasman na Mundijal boriti protiv jednog izrazitog favorita i dve reprezentacije koje su nam po meri.

Reprezentacija Kostarike spada u timove koje su nam po meri i sa njima ćemo voditi veliku borbu za plasmana u narednu fazu.

Fudbalska reprezentacija Kostartike, na papiru, je možda i najslabija reprezentacija u grupi E. Međutim, ova reprezentacija učestvovaće drugi put zaredom na Mundijalu i zaslužuje veliki respekt.

Pre četiri godine u Brazilu su pokupili simaptije mnogih zaljubljenikau fudbal jer su kao prvoplasirana selekcija prošli u osminu finala. Zanimljivo, Kostarika je bila prva u grupi i to ispred Urugvaja, Italije i Engleske.

Potom su u nokaut fazi izbacili reprezentaciju Grčke (na penele), da bi posle trilera ispali od Holandije (na penale). Kostarika je bila na korak od polufinala, ali ipak, nisu uspeli da naprave istorijski uspeh.

Ovo nam mnogo govori o njima, zadržali su većinu igrača iz te generacije, a predvodi ih lucidni Brajan Ruis. Daleko su od reprezentacije koja je za potcenjivanje i biće veoma interesantno igrati protiv njih.

Reprezantacija Kostarike prvi meč na ovom šampionatu igra protiv Srbija (17.6), potom protiv Brazila (22.6.), dok poslednji meč igra sa Švajcarskom (27.6).

Reprezentacija Srbije prvu utakmicu na Svjetskom prvenstvu 2018 u Rusiji igraće protiv Kostarike, selekcije iz Centralne Amerike koja je jedan od redovnijih učesnika Svjetskog prvenstva, bar u posljednje dvije decenije.

Biće ovo drugo uzastopno učešće Kostarikanaca i čak četvrto na posljednjih pet Mundijala, što govori o kontinuitetu kojeg je napravila ova selekcija.

Plasman u Rusiju reprezentacija Kostarike, koju sa klupe vodi Oskar Ramirez, a na terenu predvodi iskusni kapiten Brajan Ruiz, obezbijedila je kolo prije kraja kvalifikacija u CONCACAF zoni.

Pogotkom Kendala Vastona duboko u sudijskoj nadoknadi Kostarika je stigla do remija 1:1 protiv Hondurasa i obezbijedila drugo mjesto na tabeli centralnoameričkih kvalifikacija, iza prvoplasiranog Meksika.

Kostarikanci su u posljednjem kolu sebi dozvolili luksuz da budu poraženi Paname rezultatom 2:1, koji Kostariki nije značio ništa, a Panami jeste plasman u Rusiju.

Meksiko, Kostarika i Panama plasirali su se na Svjetsko prvenstvo, a Honduras je na kraju „izvisio“ i morao je u interkontinentalni baraž u kojem je eliminisan od Australije.

Tokom kvalifikacija Kostarika je ostvarila četiri pobjede i četiri remija, a jedina dva poraza su doživjeli od Meksika i pomenuti poraz od Paname kada je već sve bilo gotovo.

Plasmanom na Svjetsko prvenstvo u Rusiju selekcija Kostarike nastavila je kontinuitet učešća na Svjetskim prvenstvima koji je počeo 1990. godine u Italiji, kada je ovu selekciju predvodio srpski stručnjak Bora Milutinović.

Iako je ovu reprezentaciju vodio tek dva mjeseca, prije i tokom Mundijala 1990. Milutinović je udario temelje ovoj selekciji i već u njenom debitantskom nastupu postigao izuzetne uspjehe kojim se ova selekcija nametnula kao jedan od lidera u CONCACAF zoni.

Već u prvoj utakmici Kostarika je savladala Škotsku 1:0 i tako postala prva selekcija iz Centralne Amerike koja je ostvarila trijumf na svjetskim prvenstvima.

Nakon poraza 1:0 od Brazila u drugom kolu selekcija koju je predvodio Milutinović savladala je i Švedsku 2:1 i plasirala se u šesnaestinu finale u kojem je porazom 4:1 od Čehoslovačke završila debitantski nastup.

Propustila je Kostarika naredna sva Mundijala u SAD i Francuskoj, a onda se pod vođstvom Aleksandrea Gimaraeša 2002. godine vratila na veliku scenu, na kojoj je do danas, uz izuzetak Svjetskog prvenstva 2010. godine.

Nastupima u reprezentaciji fudbaleri iz Kostarike gradili su reputaciju i krčili polako put ka Evropi, a neki od njih stigli su i do najjačih liga „petice“, poput Pauola Vančopa, nekadašnjeg fudbaler Vest Hema i Mančester Sitija, Vinstona Parksa, koji je nastupao za Udineze iliŽilberta Martineza koji je stigao do Breše, Sampdorije i Rome, za koju doduše nikada nije zaigrao.

Broj Kostarikanaca u Evropi danas je mnogo veći, a najpoznatiji je Kejlor Navas, golman koji se proslavio na Svjetskom prvenstvu u Brazilu 2014. i izborio za ugovor sa slavnim Real Madridom.

Sa njim na golu Kostarika je stigla do najvećeg uspjeha u istoriji - četvrtfinala Mundijala i postala prva centralnoamerička ekipa kojoj je to uspjelo.

Prvo ime ove reprezentacije je ipak Brajan Ruiz, ofanzivni vezista i  po potrebilažni špic koji je svoju evropsku karijeru krenuo da gradi u Belgiji igrajući za Gent i Tvente, da bi kasnije igrao u Fulamu i PSV-u, a od 2015. godine nastupa za Sporting iz Lisabona.

On je ujedno i fudbaler sa najviše nastupa za nacionalnu selekciju od trenutno aktivnih. Odigrao je 107 mečeva i dao 23 gola, a iza njega su Selso Borhes sa 106 i Majkl Umana sa 103.Rekord drži Valter Senteno koji je od 1995. do 2009. godine sakupio 137 nastupa za Kostariku.

Brajan Ruiz je mozak sadašnje ekipe Kostarike koja se oslanja na čvrstu odbranu koju često čini čak pet igrača, uz centralni bedem koji najčešće čine „ostrvljani“ Kristijan Gamboa (Seltik) i Brajan Ovijedo (Sanderlend) te Fransisko Kalvo (Minesota junajted).

Uz Ruiza je tu uglavnom Celso Borhes, a ispred napadački trio uglavnom čine Markos Urena(Minesota), Johan Venegas (San Hoze) te Džoel Kempbel, momak koji je nekada mnogo obećavao, ali na kraju nije ostvario karijeru kakva se predviđala.

Prije šest godina stigao je kao supertalenat u londonski Arsenal, čiji je član i danas, ali je nakon samo pola godine poslan prvo u Lorijen, da bi iz sezone u sezonu uslijedila serija pozajmica koja seže do Betisa, čiji dres danas nosi.

Kostarika i Srbija nikada se nisu sastajali, a samo jedan meč odigrali su olimpijske selekcije na OI 1980. godine u SSSR-u. Tadašnja Jugoslavija slavila je 3:0 golovima Zlatka Vujovića (dva) i Bore Primorca.

Reprezentacija Kostarike je u seriji od tri vezana poraza, pošto je nakon poraza od Paname u posljednjem kolu CONCACAF kvalifikacija savladana i u prijateljskim mečevima koje je odigrala prošlog mjeseca.

Španija je slavila sa 5:0, a u posljednjoj utakmici pobijedila ju je i Mađarska rezultatom 1:0.

Kostarika - mala zemlja koja živi za fudbal. A baš bi duel sa ovom selekcijom mogao da bude odlučujući za Srbiju na Mundijalu kada je u pitanju plasman u nokaut fazu takmičenja. A koliko, u stvari znamo o kostarikanskom fudbalu? Radi se o reprezentaciji koja će u Rusiji peti put u istoriji učestvovati na Mundijalu, odnosno drugi put zaredom. Nije to reprezentacija iz kategorije onih koje bi Orlovi trebalo da se plaše, ali je jasno da niko ne sme da potceni Kostarikance.

A upravo to su pre četiri godine u Brazilu uradili Italijani, Englezi i Urugvajci. I to im se žestoko obilo o glavu, jer je Kostarika bez poraza na prvom mestu iz te grupe prošla dalje i stigla do četvrtfinala, što i jeste najveći uspeh ove selekcije na svetskim šampionatima. Tada ih je zaustavila Holandija posle penala, ali je Kostarika lansirala neke igrače koji će ovaj put predstavljati glavne udarne igle ekipe.

Pre svih, radi se o golmanu Kejloru Navasa kojem su sjajne odbrane na Mundijala donele transfer iz Levantea u madridski Real. Pored njega, tvorci kostarikanskog čuda u Brazilu bili su napadači Brajan Ruiz i Džoel Kembel. A kada smo već kod Ruiza, ne treba zaboraviti da dres reprezentacije Kostarike nosi i Džon Ruiz, bivši fudbaler Crvene zvezde koji se i nije pokazao u Srbiji. Zanimljiv je skup ova selekcija Kostarike. Najveći broj igrača dolazi iz lokalnih klubova, a najtrofejniji je Saprisa.

Međutim, ima tu još nekoliko zanimljivih fudbalera. Poput Kristijana Gamboe, defanzivca iz Seltika, Selsa Borhesa, veziste koji igra u Deportivu, odnosno Đankarla Gonzaleza odbrambenog igrača Bolonje. Među, uslovno rečeno, onima koji nisu ostvarili visoka očekivanja navijača u Kostariki su Jeljcin Teheda. Momak koji je skrenuo pažnju javnosti u Brazilu pre tri godine na Mundijalu, prešao je u francuski Evijan zahvaljujući tim nastupima, ali je potom “nestao” i sada tavori u švajcarskoj Lozani. Nešto slično moglo bi da se kaže za Kristijana Bolanjosa koji je pre 10-ak godina važio za jednog od većih južnoameričkih talenata. U međuvremenu je protraćio taj talenat, nikada nije dostigao put potencijal, pa sada pečalbarske dane živi u ekipi Vankuver Vajtkepsa u Kanadi.

Inače, još šestorica fudbalera iz aktuelnog sastava Kostarike trenutno nastupaju u američkoj MLS ligi. Ova reprezentacija je prilično lako prošla prvu fazu kvalifikacija za Mundijal, sa šest bodova više od drugoplasirane Paname. U narednoj rundi kvalifikacija bilo malo komplikovanije, ali dovoljno su dobro Kostarikanci odigrali taj deo da zauzmu drugo mesto iza, u ovom delu sveta, tradicionalno neprikosnovenog Meksika.

A da vidimo kako je to izgledalo u prošlosti? Prvi put u istoriji popularni Tikosi su se na Mundijal plasirali 1990. godine, kada se šampionat igrao u Italiji. A tada su angažovali Boru Milutinovića. Najpre su ga mediji u toj centralnameričkoj državi nazivali pogrdnim, imenima, klovnom i cirkuzantom, kritikovali ga što uoči Mundijala nije zakazao nijednu prijateljsku utakmicu. Međutim, kada su počele utakmice u Italiji, ti kritičari su zaćutali, odnosno možda je bolje reći da im je iskusni srpski stručnjak zapušio usta u velikom stilu.

Sve je počelo utakmicom sa Škotskom na Marasiju u Đenovi. Ostrvljani, kako već umeju da budu nadobudni, razmišljali su po sistemu lako ćemo. A posle su čupali kosu kada im je Huan Kajaso smestio loptu u mreži ostavio ih praznih šaka, dok je Milutinović razvukao svoj već čuveni osmeh od uveta do uveta. Brazil je tog leta ipak bio prevelika prepreka, ali je u odlučujućem meču za prolaz dalje Kostarika, opet u Đenovi, okrenula Švedsku, a gol vredan istorijskog plasmana u nokaut fazu dao je Hernan Medford koji je nakon SP potpisao ugovor sa zagrebačkim Dinamom. Dalje od osmine finala tog leta Kostarika nije mogla, zaustavila ju je Češka, ali su Tikosi definitivno na velika vrata ušli na svetsku scenu.

Sledeći put Kostarikanci su se našli na Mundijalu 2002. godine u Japanu i Južnoj Koreji i samo zbog lošije gol razlike od Turske nisu opet izborili plasman u osminu finala. Zanimljivo i u toj selekciji Kostarike je igrao Medford, doduše, tada je već imao 34 godine i nosio dres meksičke Nekakse. Glavna zvezda tadašnje selekcije bio je napadač Paulo Vončop koji je ime stekao u Derbiju, Vest Hemu i Mančester Sitiju. Na ovom Mundijalu Tikosi su startovali pobedom nad Kinom od 2:0, a na klupi rivala tada je, ironije li, sedeo baš Bora Milutinović. Usledio je remi sa Turskom (1:1), a onda i poraz od Brazila (2:5) koji ih je koštao nokaut faze. Brazilci su tada bili kao mašina i nisu imali milosti prema autsajderu.

Kada je u pitanju Mundijal u Nemačkoj 2006. godine, njega uglavnom Kostarikanci pokušavaju da zaborave. Što i nije čudno, s obzirom na to da su grupnu fazu završili na dnu tabele sa “krompirom” u koloni u kojoj se pišu bodovi. Jedno vredno pomena su dva gola Vončopa na otvaranju Mundijala protiv Nemačke.

I vraćamo se opet na poslednje SP u Brazilu pre tri godine. Malo ko je očekivao da se Kostarika plasira dalje. U stvari, to navijači verovatno ni u najluđim snovima nisu mogli da zamisle, a kamoli prvo mesto u grupi. Sve je počelo pobedom nad Urugvajem od 3:1, uz sjajnu partiju Džoela Kembela. A tek je u drugom kolu usledio veliki šok - pala je Italija, a kapiten Brajan Ruiz bio je egzekutor. I za kraj grupne faze, remi bez golova protiv Engleske. U osmini finala je Kostarika posle penala izbacila Grčku, a onda jeKejlor Navas postao nacionalni heroj. I nema sumnje da će i na ovom Mundijalu Kostarikanci biti u istoj poziciji kao na prošlom. Jedna stvar je jasna - ako neko potceni ekipu selektora Oskara Ramireza, crno mu se piše. 



Najbolji strijelci

Najbolji strijelac u istoriji je Roland Fonseka sa 47 postignutih golova na 113 mečeva Iza njega su Paulo Vančop sa 45 i Alvaro Saborio sa 35 postignutih golova.

NAJVEĆI USPJESI

Svjetsko prvenstvo - 1/4 finale (2014)

Copa America - 1/4 finale (2001, 2004)

Olimpijske igre - 1/4 finale (2004) CONCACAF šampionat/Gold kup - 3 puta osvajači

Copa Centroamericana - 8 puta osvajači

Izvor: mondo.ba/B92/mozzartsport