Istoku Srpske "skinute gaće"

Naša draga Republika Srpska prostire se od Novog Grada na sjeverozapadu do Trebinja na krajnjem jugu jedne jedine, nedjeljive, dvodjelne BiH. Nju naseljavaju uglavnom Srbi kojih je sve manje i ostali kojih nema nešto pretjerano. Imamo svog Predsjednika, svoju Narodnu Skupštinu, Vladu koja nije narodna i sve ostale institucije potrebne da bi se zvali Republikom. Politički se dijelimo na crvene, plave i neopredjeljene.

Republika Srpska 04.04.2017 | 15:34 Neopredjeljeni su najomraženiji a i njih etiketiraju kad se kome i kako prohtije jer ovo je zemlja u kojoj ne možeš da budeš ni naš ni njihov. Jer ako nisi naš njihov si sigurno. A kad nisi ni naš ni njihov, što je po partijskim shvatanjima nemoguće, onda si milion posto njihov, a to zavisi sa koje se strane stvar posmatra.

Srbi žive na cijeloj teritoriji Republike Srpske ali su nepravilno raspoređeni. Najsrećniji smo mi koji naseljavamo istočne dijelove. Blizu nam je ''majka Srbija'' a bogami i Drina pa ko voli može da je pređe a može, bogami, i da se prepusti talasima pa da ga Drina odnese, što mi je u poslednje vrijeme vrlo primamljiva opcija. Blizu nam je i Sarajevo koje pohode muzičari i glumci iz ''majke Srbije'' pa možemo da odemo da im se divimo kad god oni dođu i kad god se to nama prohtije pod uslovom da su pomenuti umjetnici došli. Svratili bi i kod nas al mi nemamo čuvene i nadaleko poznate ćevabdžinice i tu smo hendikepirani.

Mi, s istoka Republike Srpske, u Narodnoj skupštini imamo i svoje predstavnike ali, proporcionalno broju stanovnika koji je u stalnom opadanju, brojnost naših poslanika je sve manja. Ma koliko galamili i bunili se, kad se dižu ruke nama uvijek fali. U Vladi RS, naprotiv, nemamo svoje predstavnike, jer nismo dovoljno inteligentni, načitani i školovani a zamjera nam se i neadekvatno poznavanje stranih jezika koji su nužni da bi se u Vladu ušlo. Kako se ne bi brukali i padali na prijemnom za ministre, Banja Luka pazi i u prve redove svenarodne borbe za veći budžet, zaduživanje i ostale namjene uništavanja  svoje populacije, gura ljude lokacijski bliže epicentru dešavanja.

Da na Srbe sa istoka Vlada nije zaboravila podsjeća nas redovnim obilaskom kaznenih republičkih inspekcija za sve i svašta i mi tada znamo da se budžet ne puni kako bi trebao i da nam slijedi novi kredit MMF-a ako akcija otimačine od naroda ne uspije u planiranom okviru. Kako pripadnici mog naroda ne bi previše trpjeli pojedinačno, Vlada uvodi akcize koje onda opterete svakog a poznato je da se teret grupno lakše podnosi.

Osim toga, briga Banja Luke evidentna je i po tome što je u Istočnom Sarajevu napravljen Administrativni centar za tričavih 25-6 miliona maraka ali, da mi ne bi prljali unutrašnjost pomenutog reprezentativnog objekta, koriste ga samo predstavnici vlasti kad zalutaju u Sarajevo. Tu spavaju, jedu i rade sve ostalo što je od koristi za narod i njegove potrebe.

Kako se taj isti narod o kome se Vlada brine ne bi osjećao ugroženim i kako radnička klasa u nestajanju ne bi dizala bune i ustanke, radnici kojih ima tu i tamo, organizovani su u sindikate preko kojih mogu pokušati, ali, naravno, samo pokušati, da ostvare svoja prava. Rukovodstva sindikata su, što je i logično, uglavnom iz Banja Luke. Tu se dogovara i pregovara, tu se protestuje i mitinguje i tu se, na kraju krajeva, donose odluke koje nipošto ne smiju da idu kontra vlasti. Na pregovarački sto se bace prava radnika i njihovo umanjenje sa jedne strane i patriotske govorancije o neophodnosti žrtvovanja zarad opstanka i prosperiteta omiljene nam Republike. Sindikat, patriotski nastrojen i nepovratno zaljubljen u vlast sa kojom je u veoma intimnim odnosima, nakon kraćeg prenemaganja zalegne i pristane na sve. A kad gaće spadnu zna se šta slijedi.

Nama na istoku Srpske gaće su davno skinute i male su šanse da će nam ih neko navući. Bili crveni, plavi ili oni treći, etiketirani, podjednako mirno i strpljivo podnosimo teret političkih i ekonomskih eksperimenata koje plaćamo životom, samo što to jedni vide a drugi ne. Kratkovidi kakvi jesmo i podijeljeni u različite srpske tabore, navijamo po onoj staroj, da komšiji crkne krava, iako je jedina u selu. Ipak, živjeti na istoku, kao što rekoh, ima svojih prednosti. Blizu nam je Drina.

(katera.news/Goran Vračar)