Arhimandrit Janjić: Bezakonje Prištine

Arhimandrit Sava Janjić saopštio je sinoć da je vlasništvo SPC nad nedovršenim hramom Hrista Spasa i 4,2 hektara u centru Prištine potvrdio UNMIK dva puta 2003 i 2012 godine, kao i da SPC ima izvod iz kosovskog katastra gde se vidi da je ova zemlja i dalje njeno vlasništvo.

Region 06.10.2016 | 07:18 Janjić je na svom Fejsbuk profilu objavio i dokumenta koja potvrđuju vlasništvo SPC nad hramom u Prištini i zemljištem.

Janjić je zapitao zašto Vlada Kosova toleriše pravno bezakonje opštine Priština čiji predstavnici poručuju da će crkvu pretvoriti u galeriju uz konstataciju da se u kosovskoj štampi nastavlja besomučna hajka protiv Srpske pravoslavne crkve i njenog sabornog hrama u izgradnji u centru Prištine.

"Pre nekoliko dana gradonačelnik Prištine je bez ikakvog sudskog naloga zaustavio čišćenje više puta oskrnavljene crkve iako pre toga nijednom nije reagovao na njeno skrnavljenje i pretvaranje u javni toalet", napisao je na svom Fejsbuk profilu Janjić.

Crkva se naziva Miloševićevom crkvom, iako je njenu izgradnju odobrio 1990. godine upravo Hamdi Vranići, kosovski Albanac i otac sadašnjeg glasnogovornika partije kojoj pripada gradonačelnik i koja vodi hajku protiv ove crkve, navodi Janjić.

"Odluku Hamdi Vranićija je tek posle odobrila Vlada Srbije. Vlasništvo nad ovom crkvom i 4,2 hektara u centru Prištine potvrdio je UNMIK dva puta 2003. i 2012. godine, a SPC ima i izvod iz kosovskog novog katastra gde se vidi da je ova zemlja i dalje vlasništvo SPC", ističe Janjić.

Po kojoj pravnoj osnovi gradonačelnik Prištine koji dopušta da se i srpska grobljanska kapela koristi kao smetlište i toalet, sprečava čišćenje ovog hrama i pravo SPC da ga koristi kao bogoslužbeni objekat u izgradnji, zapitao je Janjić.

Nedovršena crkva Hrista Spasa u Prištini više puta je oskrnavljena u prethodnih 17 godina, a počinioci nisu otkriveni.

U crkvu su 1999. godine postavljane i eksplozivne naprave, a kasnije je to mesto pretvoreno u javni toilet.

Nedavno je u crkvi podmetnut požar, a nakon toga je i pokrenuta akcija čišćenja i sređivanja ovog objekta čemu se usprotivio jedan manji broj albanskih studenata Prištinskog univerziteta, ali i opštinske vlasti grada Prištine.