Kako je SNSD razorio banjalučki sport?

Crvena hobotnica razorila je sve pore društva, a pored privrede, stanovništva, bankarskog sektora, cunami je opustošio brojne sportske klubove i kulturne institucije.

Republika Srpska 16.08.2016 | 07:14 Prikupljajući građu za tekst o propasti FK Leotara i trebinjskog sporta, došao sam do saznanja da su Hercegovci još dobro i prošli, i da je režim najviše zla nanio banjalučkim sportskim klubovima To se prije svega odnosi na Fudbalski i Košarkaški klub Borac, koji su smišljeno i planski uništeni kako bi napredovali i u prvi plan izbili privatni klubovi Milorada Dodika i njegovih tajkuna.

Košarkaški klub Borac dugo vremena je bio neprikosnoven u Republici Srpskoj, igrao je finala plej-ofa najčešće sa trebinjskim Leotarom i uobičajeno lako osvajao domaće trofeje i titule. Borac je godinama bilježio uspjehe i na međunarodnim takmičenjima, u Kupu Radivoja Koraća i Kupu Rajmonda Saporte.

Ipak, od 2000. godine počinju problemi. Te godine Borac je izgubio finalni dvoboj sa komšijama iz Laktaša, ekipe „Igokea“ koja je u vlasništvu Milorada Dodika, a finalni meč u Banjaluci aprila 2000. obilježila je tuča u kojoj je obezbjeđenje tadašnjeg premijera Milorada Dodika pretuklo navijače Borca, uglavnom maloljetnike, jer su pogrdno skandirali premijeru.

Tuča na tribinama bila je samo uvertira u žešće i ozbiljnije napade na KK Borac.

Dodikov klub od tada je „u liftu“, počinje ubrzano da se razvija i dobija milionski budžet, a sa druge strane sponzori i država naputili su KK Borac koji je upao u velike probleme i dugove. Poslednji ekser u Borčev sanduk zakucao je Dodikov kum Ranko Škrbić, zloglasni ministar zdravlja, koji je od 2007. bio predsjednik KK Borca.

U to vrijeme košarkaši su potpisivali velike i precijenjene Ugovore, isplaćivani su „na ruke“, a kasnije su presude, blokade računa i prinudne naplate potpuno paralisale KK Borac. Istovremeno, Dodikova Igokea sve više jača, seoski klub dobija evropsku dvoranu, igrače, sponzore i budžet od 6 000 000 maraka, što je 5 puta više nego što svi lokalni klubovi dobijaju od Skupština grada Banjaluka.

Dodikova kuma Branislava Milekić se postarala da Elektroprivreda RS i sva zavisna preduzeća godišnje izdvajaju stotine hiljada maraka za „Igokeu“. Dodik je mnogim privatnim firmama i tajkunima naredio da finansiraju njegov klub, a paradoksalno je da je jedan od sponzora „Igokee“ bio i banjalučki Vodovod, gradsko preduzeće kojem je opština Laktaši bila jedan od najvećih dužnika.

Dodikov tajkun Draško Ilić sahranio je FK Borac kako bi omogućio napredovanje svom privatnom seoskom Klubu Krupi na Vrbasu. Ilić je odbornik SNSD-a u Skupštini grada Banjaluka i vlasnik firme „Eko-euro tim“ koja dobija milionske namještene poslove od grada i države, uglavnom za održavanje puteva i ulica.

Kao predsjednik FK Borca Draško Ilić je zatražio da se uvede stečaj u Klubu koji vodi jer su dugovanja Borca premašila 13 000 000 maraka, a krajnja namjera bila mu je da njegov seoski privatni klub nakon stečaja preuzme Borac, gradski stadion i imovinu. I dok Borac tone u dugove, Krupa na Vrbasu postaje prvak Republike Srpske i ulazi u Premijer ligu.

Samo vještačka trava na stadionu FK Krupe koštala je oko milion maraka a postavljena je u vrijeme održavanja Svjetskog prvenstva u raftingu na Vrbasu. To je trenutno jedini teren sa vještačkom travom u Republici Srpskoj, a zanimljivo da između ostalih javnih preduzeća FK Krupu na Vrbasu sponzorišu i HE na Drini iz Višegrada.

Neposredno nakon Ilićevog odlaska Borac je ispao iz Premijer lige BiH, a njegov nasljednik Dejan Kusturić imenovan je za novog predsjednika direktno iz Kabineta Željke Cvijanović. On je paralelno obavljao funkciju i direktora za marketing i prodaju u propaloj Banci Srpske, a ova mreža isprepletanih kadrova, preduzeća i sponzora možda najbolje pokazuje uvezanost SNSD-ovih tajkuna i političara u nakaradni sistem.

Marijan Beneš je najpoznatiji je boser BK Slavija iz Banjaluke, a upravo je u glavnom gradu Republike Srpske 1979. godine osvojio titulu profesionalnog prvaka Evrope nokautiravši francuza Žilberta Koena. Nažalost partijski kadrovi SNSD-a su i Slaviju doveli na rub provalije, pa i ona poslednjih godina dijelu sudbinu većine zapostavljenih i uništenih banjalučkih sportskih kolektiva.

Pobrajanjem svih posrnulih klubova i odgovornih rukovodećih kadrova mogao bi se napisati roman, a nekoliko karakterističnih primjera najbolje pokazuju na koji način SNSD i njegovi kadrovi sistematski razaraju sportske klube i udruženja u Banjaluci i ostalim dijelovima Republike Srpske.

(NebojsaVukanovic)