Čega se Dodik plaši i nakon 10 godina!?

Tačno za mjesec dana biće punih deset godina kako je u Narodnoj skupštini RS izabrana druga vlada Milorada Dodika, a on time dobio šansu za apsolutnu vlast u Republici Srpskoj, koju je i potvrdio na opštim izborima u jesen te godine.

Panika koju je izazvalo hapšenje najvećeg medijskog mogula BiH i lidera SBB-a Fahrudina Radončića, za tili čas se brzinom ljetnjeg požara proširila od Sarajeva do Banjaluke. Nakon što su pojedini mediji izvan režimskog kruga nedavno objavili da se predsjedniku Republike Srpske Miloradu Dodiku sprema hapšenje, i režimlije su počele da zauzimaju medijsku busiju.

Novinska agencija SRNA plasirala je popodne kratku vijest da je „Tužilaštvo BiH 14. januara izdalo naredbu da se izvrši pretres objekata, računa i svih transakcija koje koristi predsjednik Republike Srpske Milorad Dodik“, ne navodeći da se protiv Dodika vodi ozbiljna istraga u Tužilaštvu BiH, a u vezi sa kupovinom vile na Dedinju.

U ostatku vijesti agencijski novinar ističe da je i ranije „ukazivano da je rad Suda i Tužilaštva BiH politički motivisan, te da njime upravlja strani državljanin Hasan Pleh“.

U trećoj, posljednjoj rečenici ove vijesti, izrečena je latentna prijetnja koja bi, valjda, trebalo da zaplaši svakog ko pomisli da uđe u institucije pod kontrolom Milorada Dodika, ili u njegove brojne privatne objekte koje posjeduje u Republici Srpskoj i van nje:

„Više puta iz Republike Srpske je ukazivano na mogućnost da bi svaki politički motivisan upad u institucije Srpske mogao da izazove nesagledive i neželjene posljedice.“

Ne podsjeća se u tekstu ko i kada je „ukazivao“. Ne zato što to novinar ne zna, već zato što je takve izjave najčešće davao Dodik. Otud i nije mogao da bude citiran, jer bi i za SRNU bilo neozbiljno da on govori u vlastitu korist.

Paniku šire i poslenici ovdašnje režimske žute štampe, koja je već lansirala naslove tipa „SIPA nišani predsjednika Dodika“.

U jeftinom pokušaju da pripreme teren za uobičajenu medijsku manipulaciju, autori glorifikuju učinak RTRS-a i njihovog kriminalca-saradnika Gorana Suvare na „razbijanju“ navodne zavjere protiv Milorada Dodika koju, opet navodno, predvode ministar bezbjednosti Dragan Mektić i bivši ambasador BiH u Moskvi Gordan Milinić.

Pozivajući se na izvore u pravosuđu BiH, panično najavljuju akciju Agencije za istrage i zaštitu BiH (SIPA) u Republici Srpskoj, koja bi, po njima, trebalo da bude pandan „spektakularnom“ hapšenju bivšeg ministra bezbjednosti i lidera SBB-a Fahrudina Radončića.

Vrh ovog spina u pokušaju sadržan je u konstataciji da bi hapšenje „visokopozicioniranog funkcionera iz Republike Srpske“ (Dodikovo ime ne smiju ni da spomenu direktno u kontekstu hapšenja), predstavljalo „pokušaj da se umiri bošnjačka javnost“, poslije Radončićevog pritvaranja.

Dodikove arhitekte medijskog sluđivanja naroda žure ciljajući pogodan trenutak: Radončiću je danas određen jednomjesečni pritvor, istraga o kupovini vile na Dedinju ušla je u završnu fazu, a Dodik je otišao u Skopje na svetosavsku akademiju, pa ga niko od novinara o tome ne može ništa ni pitati.

Kolege novinari iz redakcija van Banjaluke pitaju da li ima dovoljno elemenata za hapšenje Milorada Dodika.
Tvrdim da elemenata ima i previše, jer je 10 godina vladavine Dodika i SNSD-a proizvelo dovoljno materijala da se njime bave tri SIPE i tri Tužilaštva BiH. Naravno, ima ga i za pet Specijalnih tužilaštava Republike Srpske, ali ono nije tu da otkriva organizovani kriminal pod okriljem vlasti, već da ga, ako je ikako moguće, prikriva.

Dugo bi trebalo da se pobroje svi primjeri u kojima je Milorad Dodik direktno ili indirektno odgovoran za kriminal. Pitanje je samo koliko su do sada pravosudne institucije uspjele da prikupe dokaza, da bi se taj kriminal zadokumentovao i dokazao.

Pitaju kolege i da li pravosuđe BiH ima snage da iznese nešto tako krupno poput Dodikovog hapšenja.
Mislim da ima i da poslije Radončića, na čije hapšenje su, kao guje ljute, vrisnuli Dragan Čović i Bakir Izetbegović, svako iz svojih razloga, govori koliko ih je strah samostalnog djelovanja Tužilaštva BiH. Makar mu neko spočitavao i strani uticaj.

Jedno od pitanja odnosilo se na moguće reakcije građana i institucija Republike Srpske, na eventualno hapšenje Milorada Dodika.

Rekao sam da institucije Republike Srpske, u prvom redu MUP, nemaju zakonitu opciju da izbjegnu saradnju ili da se suprotstave pravosudnim organima BiH. U svakom slučaju, rasulo u MUP-u Republike Srpske, koje je produkt sukoba paralelnih struktura unutar te institucije, nikako ne može biti garant Dodikovog spasenja.

Što se građana tiče, više ih je koji bi voljeli da vide Dodika iza rešetaka, jer ga smatraju najodgovornijim za kriminal, korupciju i nepotizam koji su se za proteklih deset godina ugnijezdili u institucijama Republike Srpske.

I u Dodikovom SNSD-u ima onih koji jedva čekaju da mu vide leđa, tako da bi se u slučaju njegovog hapšenja moglo očekivati da se grupa najodanijih sljedbenika velikog vođe iz Bakinaca okupi oko govornice, a da premijerka Željka Cvijanović drhtavim glasom osudi njegovo privođenje pravdi.

Baš kao što su i Fahrini sljedbenici zavapili da je njihov predsjednik „apsolutno nevin te da je riječ o besprizornoj političkoj montaži koja za cilj ima destabilizaciju bošnjačkog političkog faktora a time i destabilizaciju Bosne i Hercegovine“.

U citiranoj rečenici umjesto „bošnjački“ staviti „srpski“, a umjesto Bosne i Hercegovine dodati Republiku Srpsku, i dobije se uobičajena floskula kojom nas godinama zasipaju Dodik i njegovi „čuvari Srpske“. Tako će glasiti posljednje riječi Željke Cvijanović, koje će izreći u funkciji premijera Republike Srpske, a u odbranu lika i djela Milorada Dodika.

Ne vjerujem da će Marko Pavić i Petar Đokić biti politički nemudri pa da podmetnu svoja leđa, jer su nejaka da ponesu sav teret kriminala koji je za deceniju vladavine nakupljen kao trajna zaostavština SNSD-a.
Teško mi je povjerovati i da bi se mogao naći srpski Čović ili srpski Izetbegović, koji bi makar verbalno stali iza Dodika.

Ono što nimalo ne veseli, jeste nedavna izjava jednog od visokopozicioniranih lidera Saveza za promjene, koji je rekao da „ima 50 drugih kojima je lako dokazati kriminal, ali Dodika nema nigdje“. Ne čudi me takva konstatacija, jer je glavni akter ove priče već sjedio na optuženičkoj klupi i najdraže bi mu bilo da nikad ni jedan od političkih zvaničnika ne bude osuđen, pa ni prvostepeno.

U svakom slučaju, Miloradu Dodiku biće teško dokazati odgovornost za sve ono u šta je direktbo ili indirektno umiješan, ali onog trenutka kada bude priveden zbog „tričavih“ 750 hiljada EUR, njegov oreol moći biće nepovratno ugašen. A to je prvi korak ka odsijecanju krakova kriminalne hobotnice koju je nekadašnji miljenik Medlin Olbrajt decenijama strpljivo hranio.

Od kredita „Zelenog plana“ iz vremena SR BiH, kojima su Dodik i njegova ekipa umjesto uzgoja riže u Lijevče polju kupovali stanove u Beogradu, preko ratnog šverca najtraženijim robama (cigarete, kafa, nafta), pa do pljačke narodne imovine u prvom i svim naknadnim mandatima SNSD-ovih (Dodikovih) vlada.
Tačno za mjesec dana biće punih deset godina kako je u Narodnoj skupštini RS (28. februara 2006.) izabrana druga vlada Milorada Dodika, a on time dobio šansu za apsolutnu vlast u Republici Srpskoj, koju je i potvrdio na opštim izborima u jesen te godine.

Dugih je to i predugih 10 godina u životima građana Republike Srpske, koje su pojeli skakavci i druge štetočine koje je proizveo SNSD.

Na žalost svih nas, za to vrijeme stvoren je poslušnički sistem, koji ne samo da je omogućavao opštu pljačku i grabež, nego ne pokazuje ni naznake razuma, niti namjere da podvuče crtu, presiječe i kaže: Dosta je bilo!
Najbolji dokaz naprijed rečenog je aktuelni direktor policije Republike Srpske, Gojko Vasić, koji je svojevremeno kao inspektor za privredni kriminalitet, istraživao pronevjeru novca od kredita „Zelenog plana“, koje su Dodik i grupa njemu bliskih ljudi podigli kod tadašnje Privredne banke Sarajevo i nenamjenski ih potrošili za kupovinu nekretnina u Beogradu. A direktor je policije u drugom mandatu!

Zato, samo princip spojenih posuda, po kojem bi svi kriminalizovani političari u BiH morali da odu, odmah i sad, može da bude spasonosno rješenje.

Ako je sreće, počelo je sa Fahrudinom Radončićem. Ako nije, nek nam je Bog u pomoći!

Autor: Željko Raljić

Izvor: Istinito