Mirkovići i kamenu osećanje daju

Svojim umetničkim i majstorskim darom koji prate najuzvišenije lepote duha, čovekoljublja, humanosti i osećaja za svakog čoveka, Dragoljub - Drago Mirković iz Bijeljine, poreklom iz Banjana u Staroj Hercegovini, četiri i po decenije sa suprugom Rosom, rodom iz Krupnja, i njihovom porodicom, predstavlja ličnost čiji je sinonim "vrhunski čovek".

Srbija 08.01.2016 | 10:20

Ovako o tom umetniku i vlasniku firme "Evro mermer " u Bijeljini, koja je poslovala i u dalekoj Kini, svedoče, pored ostalih, Mićo Mićić, gradonačelnik Bijeljine, episkop šabački i član Sinoda SPC vladika Lavrentije, Veljko Stevanović, predsjednik Udruženja raseljenih i izbeglih ljudi iz 78 opština Federacije BiH, koji su se skrasili u Republici Srpskoj, Srbiji i širom sveta, zatim ugledni odbornik Skupštine grada Bijeljine Slavko Novaković, profesor dr Mirko Kerkez iz Beograda, ali i mnogi drugi poznati i nepoznati ljudi, sa obe obale Drine, Save, kao i oni ih njegove rodne Crne Gore.

U ovoj godini broj besplatno urađenih nadgrobnih spomenika u Mirkovićevoj firmi za pale borce Vojske Republike Srpske, viši je od 500. Znamenja su, kako kaže bijeljinski gradonačelnik Mićo Mićić, "rađena od najboljih materijala, vrhunski vajana, zanatski i umetnički". Grad Bijeljina ga je u ovoj godini nagradio zlatnom medaljom "Filip Višnjić", najvišim priznanjem Bijeljine, grada u koji je Mirkovič došao pre skoro četvrt veka, pošto je sa porodicom morao da izbegne iz Tuzle, gde mu je potpuno uništena sva imovina, od one za stanovanje do fabrike, jedne od najuspešnijih u tadašnjoj BiH, u oblasti prerade kamena i izrade predmeta od njega.

U ovoj godini, takođe, Mirkovići, Drago i Rosa, i porodica njihovog sina Miloša i snahe Jovane, koji imaju troje dece, darovali su više od 100 spomenika za preminule članove socijalno ugroženih porodica. Baš u ovoj godini Mirkovići su drevnoj krupanjskoj crkvi darovali prelepi mozaik.

"Mozaik je tako urađen da svedoči da Mirkovići, Drago i Rosa koji baštine najlepše vrline svojih zavičaja, Stare Hercegovine i Rađevine, i kamenu daju dušu i osećanja", rekao je episkop Lavrentije, dodeljujući im Gramatu Eparhije šabačke SPC.

Mirkovići su minulih dana, povodom 150 godina od rođenja znamenitog naučnika Jovana Cvijića, poklonili spomen-znamenje tom srpskom velikanu na mjestu gde je bila njegova rodna kuća, odakle je ponikao i krenuo u svet uspješnih i zaslužnih.
U Staroj Hercegovini, ne samo Banjanima, brojna su mjesta gde su Mirkovići uradili znamenja na istorijski važnim mjestima za naš rod, koja su bila neopravdano zapostavljena, zapuštena, a nekad i u ovom ludom vremenu ignorisana.

"Mirkovići su dobitnici i Plakete, najvišeg prizannja Boračke organizacije Republike Srpske jer, ne samo što su uradili besplatne spomenike, već su svih ovih godina nesebično, koliko god su mogli, na razne načine pomagali i našu organizaciju i porodice poginulih i ranjenih junaka, koji su dali najveću žrtvu za Republiku Srpsku, njenu izgradnju, odbranu i njen opstanak", kažu u Boračkoj organizaciji u Bijeljini.

Darove Mirkovića po bogomoljama u Republici Srpskoj teško je nabrojati, oni to ne žele da ističu, kao ni svoju humanost i čovekoljublje, ljudske osobine koje, nažalost, u današnjem vremenu, nisu "učestala pojava".

"I sve ovo čine u uslovima kada su, često, bili na meti kojekakvih mešetara, koji su sve što su mogli činili da ih u miru "pomere" iz Bijeljine, kao što su u ratu učinili u Tuzli", kaže Veljko Stevanović, predsjednik Udruženja izbjeglih i raseljenih ljudi iz Federacije i u Republici Srpskoj, Srbiji i širom svijeta.

Njihova kuća je oduvek bila i ostala utočište za ljude u nevolji, muci, jadu i čemeru gdje su, pored ostalog, mogli da čuju i prelepe riječi utehe, kako samo znaju Mirkovići, od Dragoljuba i Rose, do njihovog sina Miloša i snahe Jovane, inače Beograđanke, koja je i rečju i delom, ne samo prihvatila divan duh ove kuće, već ga i oplemenila onim što je ona ponela iz svoje ugledne porodice iz srpske prestonice.

Miloš, Dragoljubov i Rosin sin, inače profesor fizičke kulture, bio je vrhunski prvoligaški košarkaš, ali i onaj koji je žario i palio u ligama bivše SFRJ, Evrope i briljirao kao učesnik Mediteranskih igara. I znanje, i umeće, i novac koji je zaradio, Miloš je doneo u kuću, kako nalaže nepisano pravilo ove domaćinske i patrijahalne kuće, kako bi stali na noge, posle svega što su preživeli od zlih ljudi, i pridružio se poslu roditelja, koji su oboje po obrazovanju profesori likovne umetnosti.

"Nikad nisu dozvolili da zbog raznih pritisaka, otimačina i drugih muka od neljudi "okrenu list"; sve što su uspešniji u poslu, oni se sve više posvećuju "običnim" ljudima, što nije baš čest manir poslovnih ljudi na našim prostorima", kaže Boban Mijailović iz Krupnja, kraja koji, kao Dragoljubova tazbina i Rosin zavičaj, zna koliko je "srce" Mirkovića.

V.Mitrić