Kidron, eks-Yu selo smješteno u Izraelu

U izrealskom selu Kidron, koje se nalazi 35 kilometara od Pojasa Gaze, živi 1.500 stanovnika doseljenih sa prostora bivše Jugoslavije.

Svijet 26.08.2014 | 14:40

Tačno u 15.56 Sandri Janićijević (36) zazvonila je aplikacija na mobilnom telefonu da joj javi da u roku od jednog minuta mora da se skloni od raketnog napada u sklonište!Sandra je jedna od 1.500 stanovnika Kidrona, sela od 500 kuća u Izraelu naseljenog ljudima sa prostora bivše Jugoslavije, piše "Blic"."Ja sam srećom na odmoru u Novom Sadu, a da sam sad u Kidronu, u Izraelu, morala bih da odem u sklonište. Primirje je prekinuto i rakete su ponovo počele da lete, a naše selo je samo 35 kilometara od Pojasa Gaze", priča ona.

U Izrael je otišla 2000. godine, a pre nje njeni roditelji, još 90-ih."To je selo koje su 1949. godine osnovali ljudi sa prostora bivše Jugoslavije, Jevreji koji su preživeli Holokaust. Danas u Kidronu živi treća generacija Jugoslovena, uglavnom iz Hrvatske i Srbije. Nisu svi Jevreji, već i oni koji su s njima u braku, ili prosto prijatelji, kao mi. Ljudi iz Bosne danas nema, kao ni iz Slovenije. Bila je jedna makedonska porodica iz Titela", priča Sandra.

Ona je s roditeljima živela u Srbiji, gde su 80-ih godina upoznali Izraelca koji je u Novom Sadu osnovao uvozno-izvoznu firmu."Moji roditelji su kod njega radili, a kad se 90-ih kod nas zaratilo, otišli su na njegov poziv u Izrael. Ja sam im se sa sinom pridružila 2000. i od tada smo tamo", priča Sandra.Nekoliko ulica u izraelskim gradovima nosi ime po srpskoj, nekada jugoslovenskoj prestonici, Beogradu.Kidron je osnovan kao poljoprivredno selo. Svako ko je stigao dobio je petla, kokošku, kravu i parče zemlje.

Danas se ovim poslom bave svega četiri porodice. Službeni jezik je hebrejski, upotrebljava se arapski i engleski, ali često se u ovom eks-Ju selu čuje srpski."Naši ljudi su osnivači, i dolazili su najčešće iz Beograda, Vojvodine, ima poneko s Kosova, a iz Hrvatske najviše iz Osijeka. Selo nije veliko, ima muzej u kom se čuvaju predmeti osnivača, kao i trg posvećen njima", priča Sandra, koja je, kao i njen sin, dobila boravišnu vizu u Izraelu, ali su njeni roditelji morali da se vrate 2006. godine jer nisu ispunjavali uslove.Za život u Izraelu kaže da je lep kad nije rat.

"Izrael je pet puta bogatiji od Srbije, veličine je Vojvodine, nema vodu, a izvozi hranu. To je zaista strašno saznanje kad vidite da vodom bogata Vojvodina pre dve godine gori od suše. Tamo čak i morsku vodu filtriraju da bi zalivali polja", priča Sandra.A kad je rat, onda se i do 168 puta dnevno ide u sklonište.

"Zvuči neverovatno, ali je tako. U Izraelu nijedna kuća ne može da se izgradi bez sobe-skloništa, od betona. Tek kad inspekcija pregleda tu sobu, možete da gradite ostale delove kuće. Kad su raketni napadi, morate u sklonište. Imate minut da odete u njega (oni bliži Gazi imaju samo 15 sekundi), i najčešće izađete posle 10 minuta", kaže Sandra.

Čelična kupola, koja snima, obrađuje i presreće rakete u vazduhu, koje prete naseljenom području, poslednjih godina donosi im ipak neki osećaj sigurnosti, kaže ona.