Tragičan kraj junaka Ravne gore

Prvi deo ratne triologije Ravna gora reditelja Radoša Bajića završen je rekonstrukcijom mitskog događaja koji se odigrao 13.

Republika Srpska 17.01.2014 | 12:43 Prvi deo ratne triologije Ravna gora reditelja Radoša Bajića završen je rekonstrukcijom mitskog događaja koji se odigrao 13. maja 1941, kad je pukovnik Dragoljub Draža Mihailović s grupom od 26 oficira pokušao da podigne Treći srpski ustanak. Otkrivamo kako su svoje živote završili ovi junaci – od Čiče, majora Paloševića, kapetana Tarasa, narednika Bože Perovića, pa sve do majora Aleksandra Mišića, sina čuvenog srpskog vojvode Živojina Mišića. Treći srpski ustanak, kako su ga zvali pukovnik Mihailović i major Mišić, imao je za cilj oslobođenje Kraljevine Jugoslavije od okupatora, ali je ipak taj poduhvat završen neuspešno. Vođa četničkog pokreta Dragoljub Draža Mihailović, koga u seriji glumi Nebojša Glogovac, odbio je da prizna kapitulaciju jugoslovenske vojske u otadžbini i sklonio se na Ravnu goru, odakle je poveo borbu protiv okupatora. Nakon Drugog svetskog rata nove komunističke vlasti su ga uhapsile, mučile, drogirale i osudile na smrt za kolaboraciju i ratne zločine i posle streljanja sahranile na tajnom mestu. Ni danas se ne zna gde je tačno grob generala Mihailovića. Trenutno se pred Višim sudom u Beogradu vodi postupak za njegovu rehabilitaciju. Mihailović je jedan od najodlikovanijih oficira u istoriji moderne srpske države, a poslednje odlikovanje mu je dodelio posthumno američki predsednik Hari Truman marta 1948. On je tada dobio orden Legije za zasluge prvog stepena zbog organizovanja i vođenja veoma važnih snaga otpora protiv neprijatelja u okupiranoj Jugoslaviji, spasavanju američkih avijatičara oborenih nad Jugoslavijom, doprinosu savezničkoj stvari i pomoći u konačnoj pobedi Saveznika u Drugom svetskom ratu. Major Aleksandar Mišić, sin čuvenog vojvode i srpskog heroja Živojina, u noći između 10. i 11. maja 1941. godine, nakon sastanka s Dražom u svojoj kući u selu Struganik, odlučio je da prihvati poziv svog velikog prijatelja pukovnika Mihailovića i da krene u brobu protiv okupatora. Međutim, 6. decembra 1941, posle zauzimanja Užica, Nemci su pokrenuli “Operaciju Mihailović” i napali Čičine snage na Ravnoj gori, opkolili su i uhapsili majora Mišića, koga su 18. decembra 1941. streljali. O konjičkom majoru i komadantu Jurišnog odreda Miodragu Paloševiću iz Beograda moglo bi da se mnogo piše, jer nije bio epizodna ličnost u nacionalnoj gerili, za koju je bio veliki stručnjak. Nije slučajno bio komandant Jurišnog odreda, već mu je dužnost dodeljena kao velikom poznavaocu zadataka za takve prilike. On je to i pokazao u toku rata, sve do svoje junačke smrti, koju je opisala gospođa Jelena Ćorić u pismu koje je uputila pukovniku Živanu Kneževiću. Major Palošević (kasnije dobio čin potpukovnika) u odsudnoj bici na Zelengori bio je u srednjoj koloni Vrhovne Komande. Posle razbijanja preostalih četničkih snaga od strane partizana, Palošević je ostao s grupom od 25 vojnika i povlačio se ispred partizanskih jedinica. 13. maja 1945. U pokušaju da pređe Sutjesku, naleteo je na novu partizansku poteru, pa se povukao u pravcu Pive. Tu ga je sustigao i opkolio jedan bataljon crnogorske brigade, koji je pozivao i njega i njegove borce na predaju. U pucnjavi koja je zatim nastala, Palošević je poginuo. Bio je sav izrešetan, a glava mu je razmrskana, kao i ostaloj pratnji. Da ga partizani ne bi prepoznali, neko iz njegove pratnje mu je posle pogibije odsekao kosu i bradu. Njegovo telo je skupa s ostalim izginulima bačeno u Sutjesku na utoku Drine. Žandarmerijski kapetan I klase Milojko Uzelac zvani Taras iz Zrmanje još jedna je velika istorijska ličnost prikazana u seriji, a glumio ga je Milorad Mandić Manda. Uzelac, koga su zbog brkova zvali Taras, pao je u ruke OZNE istog dana kada i Draža. Nije streljan, već je dve godine mučen u zatvoru u Sremskoj Mitrovici. Tučen je do smrti zato što nije hteo da se odrekne svog komandanta. Narednik Božo Perović je veoma bitna istorijska ličnost. Bio je lična pratnja Dragoljuba Mihailovića od prvog do poslednjeg dana, čak je prema dostupnim istorijskim podacima i streljan istog dana kada i Čiča. On je posle sloma Jugoslovenske vojske u Aprilskom ratu, poneo u svom rancu zastavu 41. pešadijskog puka, koja je bila kod njega i kad su ga uhapsili. Artiljerijski kapetan II klase Milenko Reljić iz Pocerine ubijen je od komunističkog Svrljiškog odreda 17. jula 1942. u selu Kosmovac. Kapetan Petar Dejanović, kojeg u seriji glumi sin Radoša Bajića, bio je uz pukovnika Mihailovića po principu: “U vatru, u vodu” sve vreme. Poginuo je u bici s Nemcima u Kraljevu, oktobra 1941. godine.