SNSD - Islamska Rep. Azerbejdžan

Ima neka tajna veza između SNSD-a Milorada Dodika i Azerbejdžana, muslimanske i naftom bogate države na Kavkazu.

Republika Srpska 25.12.2016 | 21:48 Specijalne i paralelne bratske veze dijelom su obavijene velom tajne, i može se samo pretpostaviti šta je pozadina pomalo čudne bliske saradnje i uzajamne podrške.

Poslanica SNSD-a u Predstavničkom vijeću PS BiH Milica Marković u ime Kluba SNSD-a predložila da 31.03.2013. godine na 41-oj sjednici Rezoluciju o poštovanju i priznavanju suvereniteta i teritorijalnog integriteta Republike Azerbejdžan.

Uvidom u stenogram sa 41. sjednice PV PS BiH može se vidjeti da je Markovićka u obrazloženju svoje inicijative navela da je cilj Rezolucije je da pruži principjelnu i snažnu podršku suverenitetu i integritetu prijateljskoj državi Azerbejdžanu, kao što se i sami borimo za teritorijalni integritet, cjelovitost i suverenitet Bosne i Hercegovine!?

Više od 120 zemalja svijeta usvojilo sličnu Rezoluciju podrške Azerbejdžanu, i vrlo je važno, smatra Markovićeva, da Rezolucija o poštovanju suvereniteta Azerbejdžana bude usvojena i od strane Parlamentarne skupštine BiH...

Inicijativu SNSD-a tokom rasprave podršali su Šefik Džaferović i Denis Bećirović, u ime Klubova poslanika SDA i SDP-a, ističući da je Azerbejdžan prijateljska država koja je značajno pomogla BiH tokom rata i sukoba, a potom i obnovu Sarajeva i BiH.

Zbog toga je glavni grad Bakuu dobio ulicu i trg u Novom Sarajevu, a Sarajevo u Bakuu. Milici je tokom zasjedanja svo vrijeme otvorenu podršku davao i rezidentni ambasador Azerbejdžana, koji je doputovao iz Beograda kako bi prisustvovao sjednici, a potom su stizala pisma čelnika Azerbejdžana koji se zahvaljuju Milici, SNSD-u i Parlamentu BiH za lobiranje i nesebičnu podršku.

Nakon toga 20.02.2013. Vijeće naroda PS BiH usvojio je sličnu Rezoluciju o podršci cjelovitosti Azerbejdžana u kojoj se između ostalog osuđuje masovno istrebljenje civilnog stanovništva na nacionalnoj i etničkoj osnovi u gradu Hodžali, tokom rata za Nagorno-Karabah, a odnosi se na stradanje 613 Azerbejdžanaca koji su poginuli tokom sukoba sa Jermenima u februaru 1992. godine.

Delegati SNSD-a i DNS-a u Vijeću naroda BiH glasali su za ovu Rezoluciju, dok prijedlog nije dobio podršku Mladena Ivanića i Ognjena Tadića.

Da Milica i ostali poslanici SNSD-a nisu radili na svoju ruku već po nalogu svog šefa govori činjenica da je Rezolucija usvojena samo par dana nakon što su se 18.02.2013. Milorad Dodik i Željka Cvijanović u Banjaluci sastali sa azerbejdžanskim ministrom ekonomskog razvoja Šafinom Mustafajom.

Tokom razgovora Dodik je izrazio saosjećanje zbog stradanja Azerbejdžanaca, osudio jermenske zločine, te dogovorio da muslimanska braća sa Kavkaza sa 1 000 000 evra finansiraju obnovu Gerijatrijskog centra u Banjaluci i još neke projekte.



Po svom starom običaju Dodik je ubrzo doživio preobražaj i napravio veliki zaokret, pa je predložio je Narodnoj skupštini Republike Srpske na usvajanje Rezoluciju kojom se osuđuje genocid Turske nad Jermenima u periodu od 1915. do 1918. godine.

Želeći da u domaćoj javnosti ostavi utisak borca protiv neo-osmanizma, ekspanzije islama i sveopšteg zaštitnika hrišćanstva i pravoslavlja, Dodik je 2015. poletio za Jerevan na obilježavanje godišnjice stradanja Jermena od Turaka, ali mu nije bilo dozvoljeno da sleti u Jerevan. Iz diplomatskih krugova se može saznati da su Jermeni bili jako ljuti ponašanjem, podrškom i lobiranjem SNSD-a i Dodikovih poslanika u korist muslimanskog Azerbejdžana, i da su ga zbog toga smatrali nepoželjnim.

I dok je Dodik lio krokodilske suze za Jermenima, Milica Marković je kao specijalni Izvjestilac za Nagorno-Karabah predložila Savjetu Evrope jednostranu Rezoluciju u kojoj se oštro optužuje Jermenija da je okupirala dio Azerbejdžana, da uskraćuje vodu stanovništvu, čini neprijateljske akte i onemogućuje normalan život Azerbejdžancima u Donjem Karabahu.

Zbog toga se u Rezoluciji Savjeta Evrope, koja je usvojena bez ruskih poslanika jer im nije bilo dozvoljeno da glasaju, zahtjeva trenutno povlačenje jermenskih oružanih snaga iz „okupirane“ regije i traži međunarodno nadgledanje brana i vodenih kanala.

Markovićka je napravila potpuno jednostran i pristrasan Izvještaj u korist Azerbejdžana, u kome je boravila više puta za kratko vrijeme, a da nije željela otići u Jermeniju i čuti stavove druge strane.

Njena nemušta opravdanja da joj Jermenija tobože nije mogla organizovati prevoz po planinskim predjelima tokom zime su u najmanju ruku neozbiljna, pa se postavlja logično pitanje kakav je motiv Milice Marković da krajnje neprofesionalno, pristrasno i jednostrano napravi Izvještaj u korist Azerbejdžana, čineći pri tome ogromnu štetu pravoslavnim Jermenima?

Da li je Rezolucija o cjelovitosti Azerbejdžana u PS BiH bio test koji je Milica uspješno položila, pa je kao provjerena i pouzdana izlobirana da bude specijalni izvjestilac u Nagorno-Karabahu?

Nesebična otvorena podrška muslimanskom Azerbejdžanu, najbolje demistifikuje lažnu patriotsku i navodno „antibosansku“ i „antiislamsku“ politiku Milorada Dodika i SNSD-a koji neprekidno pokušavaju bez ijednog argumenta da iskonstruišu priče i spinuju javnost o navodnoj „probosanskoj i izdajničkoj“ politici Saveza za promjene u Sarajevu.

Da li je logično hvaliti se sastancima sa Vladimirom Putinom i navodnom proruskom politikom a istovremeno im zabijati nož u leđa i praviti veliku štetu ruskim saveznicima na Kavkazu, uzimati kredite i slušati naređenja MMF-a i Svjetske banke?

Da li je licemjerno boriti se otvoreno i principjelno za cjelovitost, teritorijalni integritet i suverenost Azerbejdžana i Bosne i Hercegovine, a u isto vrijeme zamajavati građane Republike Srpske pričama o referendumu i otcjepljenju od neodržive BiH 2018. godine.

Gotovo istovremeno predlaganje SNSD-ovih Rezoluciji o osudi jermenskih zločina nad Azerbejdžancima u Parlamentu BiH, a potom osudi genocida nad Jermenima u Narodnoj skupštini Republike Srpske, predstavlja samo jedan u nizu očiglednih primjera dvoličnosti, neprincipjelnosti, beskrupuloznosti i neozbiljne Dodikove politike svakodnevnih sitnih spletki i trenutnih interesa bez ikakvog jasnog plana i strategije.

Nažalost ključni problem nije u Dodiku i SNSD-u, već u našem naivnom narodu koji uporno guta njegove otrovne udice i bolno krvari, iako su ga njegove udice i harpuni prethodno proboli u bezbroj navrata.

Autor: Nebojša Vukanović