Bilećko jezero čuva zaboravljeni grad

Na putu Bileća – Trebinje, ispod izvora Trebišnjice, na oko 400 metara nadmorske visine, smestilo se najveće veštačko jezero na Balkanu, Bilećko jezero.

Republika Srpska 02.09.2016 | 09:10 Impozantne površine od 33 kilometra kvadratna zavisno od vodostaja, dužine skoro 20 kilometara i dubine preko stotinu metara na pojedinim mestima, okruženo sivilom hercegovačkog kamena i bezvodnog terena, putnike namernike podseća na more.
Počinje na samom izlazu iz Bileće, ispod nekada čuvene bilećke kasarne i ulazi u trebinjsku opštinu, a jednim delom se uleva i u teritoriju Crne Gore.

Nastalo je u drugoj polovini šezdestih godina prošlog veka, gradnjom brane Grančarevo na Trebišnjici 1968. godine, a na njegovom dnu ostala su sela, ulice, groblja, crkve.

"Nostalgičari će reći da im Bilećko jezero ne može zameniti reku Trebišnjicu.  Jezero je napravljeno u kršu, bistro kao rakija, a kamen koji bacite u jezero vidi i na dubini od 10 metara. Toplije je nego more, pa na njegovim obalama uživaju Bilećani, ali i turisti i putnici namernici, koji se odmaraju na putu ka moru", objašnjava bilećki pripovedač Šćepan Aleksić.
Aleksić se seća da je kao dete sa drugarima svako jutro dolazio na obale jezera dok se punilo, da proveri koliko je nadošla voda.

"Bilo je očigledno kako voda raste. Stari su pričali da je na obodima jezera bilo i nevernih Toma, koji do zadnjeg časa nisu hteli da napuste svoja imanja. Mislili su da se jezero nikada neće napuniti do kraja, pošto je u kršu, koji je propustljivo tlo i ispod koga su brojne jame i vrtače", priča  Aleksić.

Punjenjem Bilećkog jezera ispod vode su ostala sela Panik, Orah, Čepelica, Zadublje i Miruše, a manastir Kosjerevo, koji je u svojoj porti imao i bolnicu, premešten je u selo Petrovići u Banjanima, graničnom pojasu sa Crnom Gorom.

Stariji Hercegovci se sećaju da su prva premeravanja za Bilećko jezero rađena 1958. godine, a već od 1961. počeo je stizati novac za imanja koje je jezero potopilo.
Iseljavanje je počelo nekoliko godina kasnije, a stanovnici su uglavnom otišli u Trebinje i Bileću.

"Ovo je za mene treći svetski rat", ponavljaju Hercegovci reči Sima Komnenića, koji je morao da napusti svoje ognjište u sedmoj deceniji života.

Bilećko jezero raj je za ronioce zbog naseobina ostalih na njegovom dnu, ali  i za ribolovce. Iz njegovih dubina vađeni su somovi dugi i po dva metra, a teški preko stotinu kilograma.

Obilaze ga i turisti, ali se zadržavaju kratko, pošto još uvek na njegovim obalama nisu izgrađeni hoteli i drugi turistički objekti, a jedini motel „Vidikovac“ je zatvoren.

Izvor: Blic.rs