Kosmet: Dan kada su ubili oca i sina

Prije 13 godina, 17. marta 2004, dogodio se pogrom nad Srbima na Kosovu i Metohiji. Vera Stolić sjeća se kako je za nekoliko sati ostala bez svojih najbližih. U pogromu ubijeno 28 ljudi, 4. 000 Srba protjerano iz Pokrajine, podsjećaju Novosti.

Srbija 17.03.2017 | 09:32 Moj sin Borko (1982) i suprug Dobrivoje (1955) ubijeni su bukvalno na kućnom pragu. Muža su mi usmrtili hicem u glavu, a sina rafalima pogodili u stomak i u glavnu arteriju, zbog čega je iskrvario na putu do baze Bondstil.

Ovo nam govori Vera Stolić, koja je tog tragičnog 17. marta 2004. godine u selu Drajkovce, kod Štrpca, ostala u samo nekoliko sati razmaka i bez supruga, i bez sina. Oni su ubijeni zato što su Srbi, zato što su se iz raseljeništva vratili u vikendicu rođaka u Drajkovcu, selu pokraj Štrpca. A tu su mislili da će naći mir poslije izbjeglištva iz rodnog Uroševca.

- Kamo sreće da se nikada nismo vratili... - parali su nebo Verini jecaji za tada dvadesetosmogodišnjim sinom i četrdesetdevetogodišnjim suprugom.

Na današnji dan, pre 13 godina, nije bilo lako biti Srbin - nigde, a ponajmanje na Kosovu i Metohiji. Uz izmišljen povod - davljenje dvoje albanske dece, optuženi su Srbi koji su ih, navodno, jurili, što se ispostavilo kao obična laž širena medijskim kanalima mržnje. Tada su kosmetski Albanci masovno napadali Srbe i njihovu imovinu i svetinje u Pokrajini. U oduženom pogromu poginulo je 28 ljudi, a najmanje još 4.000 Srba je protjerano s Kosova i Metohije. Zbrisano je oko hiljadu srpskih domova, oskrnavljeno i uništeno 35 pravoslavnih manastira...

Dok se s teškom mukom prisjeća detalja tog strašnog dana, Vera Stolić kaže da je te noći u kući bila sa suprugom i mlađim sinom, dok je stariji Predrag (36) bio u Mladenovcu. Kaže da je oko deset sati uveče njen suprug izašao, jer se začulo dozivanje iz dvorišta.

- Izašao je da vidi šta se događa, ali ga je, dok je još bio na trotoaru, vjerovatno iz blizine pogodio metak u glavu. Od posljedica ranjavanja preminuo je na licu mjesta. Na bratanca Borka, koji je izašao iz kuće da vidi šta se dešava sa ocem, ljudi sakriveni iza šupe, nadomak kuće, otvorili su rafalnu paljbu, i jedan metak ga je pogodio u stomak a drugi u glavnu arteriju - nadovezuje se na Verinu priču brat i stric ubijenih Stolića, Milorad.



On dodaje da je njegovom teško ranjenom bratancu ukazana prva pomoć u Domu zdravlja u Štrpcu, ali da američki vojnici Kfora nisu dozvolili ukrajinskim vojnicima da ga helikopterom prebace do baze Bondstil, gdje se nalazila najbliža savremeno opremljena bolnica, već je od posljedica krvarenja preminuo u sanitetu, tokom transporta.

Kosovski istražitelji samo jednom su uzeli izjavu od Vere Stolić. Milorad kaže da i dalje ne zna ko mu je ubio brata i bratanca, ali da su, prema nezvaničnim saznanjima, to učinili albanski pripadnici kosovske policije, jer je tadašnja posebna istraga Kfora pokazala da se otisci nađeni na travi gde su se skrivali napadači poklapaju sa obućom koju nose pripadnici kosovske policije, a da meci pripadaju oružju koje koriste.



Poslije ubistva mog brata i ranjavanja bratanca, na lice mjesta došli su vojnici Kfora. Uslijedila je pucnjava između njih i albanskih terorista skrivenih u mraku i zaklonjenih drvećem. Zato moj bratanac nije odmah odvezen do prve zdravstvene ustanove, dok su kasnije Albanci pucali i na vozilo Hitne pomoći iz Štrpca, koje je teško ranjenog Borka trebalo da preveze do Bondstila - govori Milorad Stolić.

 
(Novosti)