Sve malverzacije Čičića i Dodika

Na Čičićevu podršku Dodik računa u svim predizbornim kampanjama, a čelnik SNSD-a mu to vraća povlaštenim tretmanom u dobijanju poslova.

Kontroverzni biznismen Milenko Čičić, kojeg je Tužilaštvo BiH pozvalo u četvrtak na salušanje, po svemu sudeći ne bi mogao postati multimilioner da nema jaku političku zaleđinu.

Iza njegovih leđa, već godinama, stoji Milorad Dodik s kojim ga veže dugogodišnje prijateljstvo i poslovna saradnja. Milenko Čičić, poznat kao Mića Kaldera, vlasnik je Dodikovog omiljenog hotela Kaldera u Aleksandrovcu u kojem predsjednik Srpske često prima strane delegacije, ali i drži sastanke sa najužim stranačkim rukovodstvom.

Biznismen Čičić, pored toga što je vlasnik "Kaldera company", jedan je od najvećih akcionara GP-a Krajina, firme koja je izgradila desetine zgrada u Banja Luci ne plativši dažbine. Svoje dugove GP Krajina je poravnala izgradivši garaže koje je po visokoj cijeni otkupio grad Banja Luka. Na Čičićevu podršku Dodik računa u svim predizbornim kampanjama, a čelnik SNSD-a mu to vraća povlaštenim tretmanom u dobijanju poslova.

Tako je prije pet godina Mića Kaldera u naselju Borik izgradio poslovnu zgradu sa kojom nije znao šta da radi, pa je na brzinu prodao Vladi Srpske koja ju je kupila za novoformirani Privredni sud Republike Srpske. Dodik je Čičića okitio i ordenom Njegoša prvog reda u Republici Srpskoj.

Kako Vlada Srpske posluje sa Kalderom

“Kaldera company“, koja dobija milionske poslove od Vlade Srpske i milionske kredite od IRB-a, suvlasnik je i “GP Krajine“, firme koja bilježi nevjerovatne poslovne rezultate. Prema finansijskim izvještajima, čista dobit je čak oko 50 odsto ukupnog poslovnog prihoda.

Tako je “GP Krajina“ inkasirala 2008. godine čak 27 miliona KM neto dobiti, godinu kasnije 14 miliona, a 2011. godine 11,5 miliona maraka. Upućeni izvori smatraju da je Dodik, indirektno, suvlasnik GP “Krajine“ i to preko “Kaldere company“, što objašnjava lakoću s kojom ova firma dobija poslove.

Uspon “GP Krajine“ počinje krajem oktobra 2000. godine i krajem prvog Dodikovog premijerskog mandata, kada im tadašnji ministar odbrane u vladi Republike Srpske Manojlo Milovanović mimo zakona prodaje 175 dunuma zemlje, sa pripadajućim objektima, koja se nalazi u centru Banja Luke.

Zauzvrat je “GP Krajina“ imala obavezu da za potrebe vojske izgradi 84 stana. Cijena kvadrata bila je čak 1.600 maraka, a ukupna vrijednost stanova 9,5 miliona. Vojska Republike Srpske je tada svoje objekte, koji su kasnije porušeni, procijenila na, takođe, 9,5 miliona, pa je ogromna parcela data “GP Krajini“ besplatno.

Pravobranilaštvo je odmah ukazalo na nezakonitosti, ali uzalud: krenulo se u realizaciju projekta. Već na tom prvom koraku, Krajina je zaradila više od 40 miliona maraka, jer je stvarna vrijednost zemljišta u jednom komadu iznosila 50 miliona. Da je isparcelisano i prodato licitacijom, njegova cijena bi, kako tvrde stručnjaci, dostigla astronomskih 210 miliona maraka.

Bitno je pomenuti ko su vlasnici “ GP Krajine“. Najveći paket akcija, 38,2 posto posjeduje Milenko Čičić. Tu je i Borko Đurić, direktor firme, koji posjeduje 13,9 posto akcija, Miroslav Vujatović, sa 12,5 posto, koliko ima i Brane Janković, vlasnik pola Gospodske ulice u Banja Luci i suvlasnik hotela Bosna.

Đurić je i predsjednik Privredne komore Republike Srpske. Poslovanje GP “Krajine” koštalo je građane Banja Luke najmanje 80 miliona maraka. Nakon što su inkasirali 40 miliona na zemljištu, GP “Krajina” od bivšeg gradonačelnika Davidovića dobija povlašten položaj pa već 11 godina ne plaćaju troškove uređenja gradskog zemljišta, kao ni rentu.

Na taj način je, prema procjenama stručnjaka, gradski budžet oštećen za najmanje 35 miliona maraka. Gradski oci ugovorom iz jula 2003. godine oslobodili su “Krajinu” plaćanja, ističući da su “stvarni troškovi uređenja zemljišta na kojima gradi ovo preduzeće veći od prosječnih”.

Neplaćene dažbine prelomili izgradnjom puta

Bivši gradonačelnik Banje Luke Dragoljub Davidović i vodstvo “Krajine” su 35 miliona neplaćenih dažbina pokrili izgradnjom puta fugog 500 metara, iako je realna vrijednost izgradnje tog puta gotovo pet puta manja.

Pola kilometra puta koji je izgradila GP “Krajina” u naselju koje, takođe, ona gradi košta najmanje 35 miliona maraka, što je čak tri puta skuplje od pola kilometra prve dionice Banja Luka - Gradiška, u izvedbi Slobodana Stankovića, koji je koštao nešto iznad 11 miliona. U srcu Banje Luke tako se nalazi najskuplji put na svijetu.

Dok se usvajao bu džet Republike Srpske za 2013., Vlada Republike Srpske je na Banjalučkoj berzi preko IRB-a kupila obveznice Kaldere u vrijednosti od 6,6 miliona maraka, koje je ranije kupila Balkan investment banka, a sad je rizik njihove naplate pruzela “državna” banka.

Po istom principu kako je Kaldera profitirala u prethodno opisanom poslu, Vlada Republike Srpske je odlučla da proda Fabriku alatnih mašina Jelšingrad Banja Luka krajem 2011. godine.

Priča je puna nelogičnosti, jer je Vlada samo godinu ranije kupila Jelšingrad. U reorganizaciju novog preduzeća, simbolično nazvanog Novi Jelšingrad, Vlada je uložila dodatnih 300.000 maraka, što je cijenu kojom je Jelšingrad plaćen novcem iz budžeta zaokružilo na 8,5 miliona maraka.

Odlukom Vlade, preduzeće Novi Jelšingrad prodato je za 6,5 miliona KM odnosno za 2 miliona maraka jeftinije nego što ga je Vlada platila! Vlasnik Jelšingrada prije pet godina postao je Milenko Čičić. Međutim, Zoran Tegeltija, ministar finansija, obrazlažio je da je Jelšingrad dat za manje novca “jer je Vlada odlučila da zemljište na kojem se fabraka nalazi nije na prodaju“. Radi se o 50.000 metara kvadratnih građevinskog zemljišta koje za sada ostaje u vlasništvu Republike Srpske.

I dok se privatnim preduzećima poklanjaju milioni, Rasklopna oprema u Istočnom Sarajevu (privatizovana 2006. od strane preduzeća ‘Jugotrejd’ iz Beograda neposredno po povratku SNSD-a na vlast) jedina je fabrika koja je na domaćem i regionalnom tržištu proizvodila opremu za energetska postrojenja. Ovo preduzeće nikada nije moglo dobiti posao u Republici Srpskoj iako se na godišnjem nivou u elektroenergetski sistem ulažu milioni maraka.

Milenko Čičić u intervjuu koji je dao za list "Dom Info" govorio je kako je Kaldera od seoske radionice do moderne fabrike prešla trnovit i težak put, uz puno prepreka i odricanja.

“Kaldera radi sve ono što čovjek može da sretne u energetici. Imamo potpisane ugovore sa velikim i značajnim korporacijama, među kojima su tri iz Njemačke. Jedan smo od tri licencirana “Siemensova” proizvođača u svijetu. Sada imamo oko 250 radnika, od kojih su mnogi moji stipendisti, a mnogi će po završetku studija biti zaposleni u kompaniji `Kaldera`“, kazao je Čičić.

Izvor: Slobodna Bosna