Dukić komandovao zarobljenim Srbima!?

Da li se predsjednik Udruženja logoraša Republike Srpske lažno predastavlja kao logoraš i žrtva, i da li se tokom rata u sarajevskom naselju Hrasnica ogriješio o svoje sunarodnike kršeći međunarodne konvencije, tjerajući ih na prisilni rad u zoni ratnih dejstava?

Iz službenih zabilješki, odnosno izjava koje su u toku rata od razmijenjenih sarajevskih Srba iz Hrasnice uzeli pripadnici Vojske Republike Srpske, može se saznati da je Branislav Dukić bio komandir Radnog voda u naselju Hrasnica.

Tako Nikola Zirojević, nakon razmjene i izlaska iz Sarajeva u izjavi datoj 23.01.1995. godine oficiru Prve sarajevske mehanizovane brigade, tvrdi da je Branislav Dukić bio komandant Radnog voda u Hrasnici, da je sačinjavao spiskove i raspoređivao ljude, te bio vrlo drzak i nekorektan prema svojim sunarodnicima koje je primoravao na prisilan rad i kopanje rovova. Zirojević tvrdi da je Dukić veliki licemjer, da je bio član Srpskog nacionalnog (građanskog) vijeća, udruženje Srba lojalnih Aliji Izetbegoviću, da se njegova supruga javno odricala srpstva govoreći da je sramota što je Srpkinja...

Oficir bezbjednosti VRS Radovan Uljarević naglašava da je Dukić razmijenjen u istoj grupi sa Zirojevićem, da je po izlasku dao izjavu novinarima Srpske televizije, i da nakon provjere navoda protiv njega treba podnijeti krivičnu prijavu.

Istog dana, 23.01.1995. po izlasku iz Sarajeva Miroslav Simanić izjavio je da je Branislav Dukić bio jedan od rijetkih Srba na funkciji, komandir u Jedinici radne obaveze, da je imao zadatak da raspoređuje zarobljene Srbe i stvara „zlu krv“ među Srbima zbog težine posla i ugrožavanja. Na taj način, tvrdi Simanić, skrivala se stvarna odgovornost muslimanskih šefova za težak položaj zarobljenika, jer je Dukić pravio raspored i izdavao direktna naređenja.

Dušan Grahovac izjavio je 10.09.1994. u komandi Vojne policije Prve ilidžanske brigade da je Branislav Dukić komandovao Radnim vodom u Hrasnici, da je bio veoma strog i provokativan prema zarobljenim Srbima, i da je podržavao politiku Pejanovićevog Srpskog konsultativnog (građanskog) vijeća.

Njegove riječi u istoj jedinici Vojske Republike Srpske po izlasku iz Sarajeva potvrdio je i Saša Nikolić, istakavši da je Dukić odavao Srbe iz Radnog voda, i da je često odlazio iz Hrasnice u Sarajevo na sastanke Srpskog građanskog vijeća odanog politici Alije Izetbegovića.
Ovo su samo neki od većeg broja iskaza zarobljenih sarajevskih Srba koji dokazuju da je Branislav Dukić tokom rata bio lojalan Aliji Izetbegoviću i da je kao komandir Radnog voda na Hrasnici zlostavljao zarobljene Srbe i primoravao ih da kopaju rovove zelenim beretkama. Na taj način Dukić je grubo kršio međunarodne konvencije.

Dukić je sa suprugom i sinom bez većih problema tokom rata živio u svom stanu, imao kancelariju u MZ Hrasnica, a kao istaknuti član Srpskog građanskog vijeća dobio i posebnu Propusnicu za prolazak kroz „Tunel spasa“.

Postavlja se pitanje kako je moguće da se na čelu Udruženja logoraša RS nalazi osoba koja je u toku rata zlostavljala zarobljene Srbe, i bila lojalan podanik vlasti Alije Izetbegovića? Da li svojim ponašanjem Dukić vrijeđa i ponižava desetine hiljada srpskih logoraša koji su prošli torturu i mučenja u hrvatskim i muslimanskim logorima? Da li svojim političkim istupima i izjavama u javnosti Dukić ispunjava želje političara koji su mu omogućili da bude izabran za predsjednika Udruženja logoraša Republike Srpske?

Nakon svega bilo bi logično da Dukić podnese ostavku na funkciju predsjednika Udruženja logoraša RS, i objasni javnosti u Republici Srpskoj kakva je bila njegova uloga u ratu.

Izvor: Istinito