"Ko ne strelja, nije komunista"

U novootkrivenom dokumentu Komunističke partije Srbije navodi se da onaj ko nije spreman da ubije političke neistomišljenike ne može biti komunista.

Srbija 10.12.2017 | 20:30 Ovaj izveštaj Okružnog partijskog komiteta, poslat iz Velike Plane centrali u Beogradu novembra 1944, nedavno je u Arhivu Srbije pronašao istraživač Nemanja Dević.
 
"Iz priloženog spiska Ozne vidi se koliko smo ih do sada likvidirali. Trebalo bi ih još toliko da bude. Kod likvidacija koje zahtevaju konspiraciju pomalo smo grešili, ali sada već uspevamo da bolje organizujemo konspiraciju. (...) Likvidaciju vrši bataljon. Na likvidaciji isprobavamo ljude, jer to je jedan od najboljih načina koji stoji na raspoloženju. Njegova odlučnost, revolucionarnost, beskompromisnost, mržnja prema neprijatelju - izražava se tu najbolje. Ko ne može da ubije neprijatelja, taj teško i skoro nikako ne može biti komunista...", navodi se u izveštaju. Dević napominje da je ovo samo jedan u nizu novih dokumenata koji govore o revolucionarnom teroru i zločinima komunističkih vlasti nakon 1944.



"Ona su najubedljiviji odgovor onima koji neprestano govore o revizionizmu, pokušavajući tako da prikriju svoj dogmatizam. Ovo pismo je jedno od najjezivijih iz čitave serije novootkrivenih dokumenata koja govore na tu temu. Od onih koji su te egzekucije vršili traženo je da to čine bezuslovno, onako kako partija nalaže. U suštini ovde piše da ako niste spremni da za partiju ubijete čoveka, onda ne možete ni da budete deo te partije", kaže Dević.

Istoričari i pripadnici Komisije za popisivanje žrtava koje su ubili komunisti pronašli su u arhivama BIA brojna dokumenta koja otkrivaju masovne zločine. Istoričar Srđan Cvetković, nekadašnji sekretar Komisije za tajne grobnice, navodi da su najznačajnija dokumenta "Knjige streljanih".

"Nažalost, oko 30 odsto ovih knjiga je sklonjeno. Tih knjiga nema za Beograd, Šabac i Kragujevac i ukoliko one budu pronađene, broj popisanih žrtava bio bi znatno veći od dosadašnja 59.554 ubijena u Srbiji, a u Beogradu 3.615. Među ubijenima je velika većina nevinih ljudi, ali ima i stvarnih saradnika okupatora. To je namerno tako rađeno", objašnjava Cvetković.

Dokumenta otkrivaju da su razlozi zbog kojih su partizanske jedinice bez suđenja streljale ljude i bacale tela u neobeležene grobnice uglavnom bili ideološki. Međutim, kako pokazuje istorijska građa, žrtve su bile i oni za čiju su se imovinu interesovali tadašnji vojni i komunistički čelnici.



Među žrtvama bila su i deca uz čija je imena upisivano D. M., što je značilo da su uglavnom samo članovi šire porodice pripadnika pokreta Dragoljuba - Draže Mihailovića. Među streljanima je bilo i mnogo žena uz čija je imena najčešće upisivano "špijunka" i "prostitutka". Dokazi da su motivi za ubijanje bili koristoljublje jeste i to što je pored imena ubijenih navedena i njihova imovina, koja je prešla u ruke tadašnjih moćnika.

U Sloveniji 100.000 žrtava

Komisija Vlade Slovenije do sada je otkrila 581 masovnu grobnicu i popisala 100.000 žrtava koje su streljale partizanske jedinice. Članovi te komisije su u arhivama pronašli samo 281 presudu na smrt za period od 1945. do 1952. u Sloveniji. Dr Mitja Ferenc, profesor istorije na Univerzitetu u Ljubljani i član slovenačke komisije, kaže za "Blic" da se u masovnim grobnicama nalazi znatno više žrtava nego što su pretpostavljali.

"Na primer, tako je bilo sa jamom Tezo kod Maribora, gde smo pretpostavljali da ima oko 2.000 žrtava. Kada smo počeli sa otkopavanjem, samo u prvom sloju otkriveno je 1.179 tela. Kako je rov dug 900 metara, pretpostavljamo da u njemu ima oko 15.000 žrtava. Ispostavilo se da je to jama sa najvećim brojem žrtava u jugoistočnoj Evropi. U Hudoj jami, kod Laškog, pronađena su tela 726 ubijenih bez prostrelnih rana, koji su živi zakopani", kaže profesor Ferenc.

Slovenačka skupština je 1992. donela zakon o pomirenju različitih pokreta otpora jer su tamo postojale, osim partizana, Plava garda pod komandom Dragoljuba - Draže Mihailovića i Bela garda, koja se borila za nezavisnost Slovenije. Od 1996. počele su prve ekshumacije kod Celja i Maribora.

Brozova naredba



Istoričari su nedvosmisleno utvrdili da je naređenja za masovna streljanja izdao Tito, koji je koncentrisao sve poluge vlasti - istovremeno je bio predsednik partije, države i vlade, ministar vojni i vrhovni komandant. Naređenje je dalje išlo preko Aleksandra Rankovića, ministra policije i šefa Ozne, koja je odgovarala samo Brozu.

(Blic)