Umro otac Petar Hilandarac

Na Vojnomedicinskoj akademiji u Beogradu, upokojio se jutros jeromonah Petar(Čarkić) Hilandarac, posle duge i teške bolesti, koju nije mogao da savlada, uprkos svemu što je činilo osoblje te medicinske ustanove, koju je, svim srcem voleo, i nazivao je, zajedno sa vladikom Lavrentijem, „Patrijaršijom srpskog zdravstva“, rečeno je „Novostima“ u Eparhiji šabačkoj SPC.

Otac Petar(Čarkić), je u Eparhiju šabačku SPC došao pre destak godina sa Hilandara, gde je, godinama, bio rukovodilac velike crkvene ekonomije, koja je, pored mehanizacije za preradu drveta, imala oko 3000 hektara.Na Svetoj gori je ostavio dubok trag, delajući i na ekonomiji i na „njivi Gospodnjoj“.

Dolaskom u šabačku eparhiju dao je najveći doprinos vraćanju manstirskih šuma Srpskoj pravoslavnoj crkvi.Jedan je od osnivača eparhijskog preduzeća „Manastirske šume“, čije je sedište u Loznici, čiji je bio prvi direktor.Posle toga je bio na važnim dužnostima u sedištu eparhije u Šapcu, da bi postao starešina obnovljenog manastira u Pocerskom Dobriću, kod Šapca, gde je dosta poradio na duhovnom životu ljudu tog dela Srbije.

Na službu je dolazilo, redovno, više stotina ljudi, ali i na duhovne razgovore sa njim, koji su vernicima bili dragoceni.Zbog njega su Dobrić dolazili i mnogi ljudi iz drugih delova Srbije, regiona i rasejanja.

Do poslednjeg daha bio je na raspolaganju ljudima u nevolju, koji su se suočavili sa svakojakim mukama i nevoljama u životu.Njegova je želja bila da, kao hilandarski monah, bude sahranjen na manastirskom groljbu u Slancima, gde je bogomolja u kojoj je bio iskušenik, pre odlaska na Svetu goru.

Otac Petar Hilandarac rođen je u sarajevskom kraju, gde je živeo i radio godinama, kao diplomirani ekonomista, pre nego što se zamonašio.Iza sebe je ostavio sina, koji živi u Banjaluci i kćerku koja je u Švedskoj, i unučad kojima je bio maksimalno posvećen.

Otac Petar Hilandarac će biti sahranjen u sredu na monaškom groblju u manastiru u Slancima, gde će, ujutru, u devet časova, biti služena zaupokojena liturgija, a potom opelo.